Eindsprint: Brunei, KL, Istanbul en dan naar NL!

Na de douane stonden we met drie andere toeristen wat verdwaald rond te kijken van hoe nu verder. Geen taxichauffeur die op ons af gestormd kwam, geen duidelijke bushalte, en eigenlijk had niemand van ons zich heel erg voorbereid op deze tussenstap. Dan merk je toch dat je met mensen samen was die al langer aan het reizen zijn en het meeste maar op zich af laten komen in plaats van alles stap voor stap plannen. Al was dat nu misschien wel handig geweest ;)

Maar goed, eerst wat geld gewisseld (ze hebben hier zowel Brunei dollars als Singaporese dollars) en toen vonden we een bushalte met plattegrond van alle buslijnen. Gedurende de twintig minuten die we moesten wachten konden we zo ongeveer uitvogelen waar we moesten over- en uitstappen voor ons hotel. De bus arriveerde en onderweg zagen op zich normale huizen, gemiddeld gezien luxe auto’s en soms enorme kasten van huizen met als toppunt het paleis kan je wel zeggen van de minister president.

Een uurtje later stapten we uit, en toen stonden we daar langs de kant van de weg. Nog steeds geen taxi te bekennen dus we begonnen maar in de richting van het hotel te lopen, ook al zou dat veertig minuten lopen zijn. Even later zagen we in een zijstraat een bus voorbij rijden en we besloten om op de volgende te wachten. Terwijl we wachtten stopte er een auto naast ons en vroeg de bestuurder waar we heen moesten. Hij wilde ons voor 2 dollar wel brengen, dus instappen maar. Abdul kwam oorspronkelijk uit Bangladesh maar woonde nu al voor drie jaar in Brunei en naast zijn werk als godsdienstleraar kluste ie een beetje bij als taxi chauffeur, dus we konden m appen als we wilden. Een soort Grab maar dan zonder platform ;)

Het guesthouse lag in een complex en na even zoeken hadden we het gevonden. Het was allemaal even wennen, want ook al is Borneo al niet zo toeristisch, Brunei is dat al helemaal niet. En daardoor mis je ook een beetje de faciliteiten en services die daarbij horen zoals duidelijke bordjes en verschillende hostels bij elkaar (er zijn voornamelijk luxe hotels zwaar boven budget).

Maar goed, ingecheckt en toen we weer buiten stonden zagen we een bus die voor het complex stopte. Even navragen en deze zou inderdaad naar het centrum rijden van de hoofdstad Bandar Seri Begawan (ik moet het steeds weer opzoeken). De bus reed met een klein omweggetje en het werd nog een heel gezellig ritje aangezien de chauffeur iedereen kende en het hoogste woord had. Niet dat we er ook maar iets van verstonden, maar door al het lachen werd je vanzelf vrolijk ;)

Het centrum zelf was heel rustig. We liepen langs de rivier waarbij we uitkeken op een groot dorp op palen aan de overkant van het water en daarna liepen we verder naar de enorme Omar Ali Saifuddien moskee gelegen op een klein eilandje. De moskee is gebouwd voor de 28e sultan van Brunei, en heeft daarom ook 28 koepels, waarvan één enorme koepel die bedekt is met bladgoud. Aangezien het nu tijd was voor het avondgebed konden we de moskee niet bezoeken, maar morgen een nieuwe poging.

Net naast de moskee was een kleine avondmarkt waar we verschillende hapjes kochten en in het nabijgelegen park op aten. Dit park was recentelijk aangelegd, mooi, maar ook super schoon en hoewel er best veel mensen waren voelde het heel rustig. En dat terwijl er kinderen voorbij sjeesden op allerlei soorten fietsen, een paar mensen aan het joggen waren en een groep kleintjes enorm blij aan het springen waren tussen alle bellenblaas. Het had overal in de wereld kunnen zijn ;) (ware het niet dat de imam weer een oproep deed vanaf de minaret).

Tenslotte liepen we via een groot open stadion naar een fontein en een klokkentoren en kwamen we weer uit bij het busstation. Waar bleek dat de laatste bus al om zes uur was vertrokken... We waren blijkbaar niet de eersten die dat overkwam want er stond een meneer te wachten met zijn auto om voor taxi te spelen. Even onderhandelen en hij bracht ons terug naar het winkelcentrum naast ons hotel. Twee paar schoenen gekocht en toen maar snel terug naar het hotel voor we nog meer zouden kopen :P

De volgende ochtend haalden we ontbijt in het winkelcentrum en kwam Abdul ons ophalen en hij bracht ons weer naar het centrum, dit keer naar het Royal Regalia museum. Wanneer je je schoenen buiten hebt achter gelaten en al je spullen in een kluisje mag je gratis naar binnen en loop je eerst door een tentoonstelling met voornamelijk foto’s van de sultan en zijn familie. Verder zie je ook alle items die bij de kroning gebruikt worden, waaronder een gouden onderarm met hand waar de koning zijn hoofd op kan laten rusten (stel je voor dat je je eigen hand daarvoor zou moeten gebruiken ;)).

Het tweede gedeelte van het museum is een tentoonstelling bestaat uit de vele cadeaus die de sultan heeft gekregen: heel veel bootbeeldjes, medailles en serviesgoed. Tenslotte kwamen we uit in een enorme optocht van kartonnen mensen en opgezette outfits van lakeien zoals het was tijdens de inhuldigingsceremonie van de sultan. Alsof je er zelf bij was :P

Vanaf hier liepen we door naar de moskee waar we nu wel in mochten. Alleen wel nadat we de juiste kleding aan hadden getrokken: niet alleen een grote zwarte jurk voor mij, maar ook voor Falco en ik kreeg er zelfs nog een knalpaarse hoofddoek bij. Het voelde nogal als een verkleedpartij, dus toch nog een beetje Halloween vandaag.

De moskee was enorm van binnen en mooi om te zien met enorme kroonluchters. En omdat er binnen in een moskee geen meubels zijn krijg je een enorme ruimte. Toch was ik erg blij toen ik buiten de hoofddoek weer af kon doen: al was er maar een klein briesje, heerlijk om die door je haren te voelen.

Via internet had ik een echtpaar gevonden die boottochten organiseerde over de rivier en we liepen naar het ontmoetingspunt. Ze hadden een goede taakverdeling: hij bestuurde de boot, had een enorm goed oog om dieren te spotten en had een enorme telelens camera waarin we onze SDkaart mochten stoppen, en zij vertelde van alles over Brunei, de dieren en beantwoordde al onze vragen uitgebreid. Vijf minuten varen vanaf de hoofdstad vaar je zo de jungle in waar we krokodillen zagen, verschillende soorten vogels en ook weer de neusapen en nu van heel dichtbij! En door zijn camera hebben we nu foto’s waardoor je zelfs de neusharen kunt tellen :P

Op de terugweg vaarden we ook door het dorp op palen waar duizenden mensen wonen, verschillende scholen zijn, een politiebureau en ook een brandweerkazerne. Terug op het land was het tijd voor een afternoon snack en namen we een thee en roti canai, net als alle locals om ons heen: stelletjes, twee oudere dames die zaten te beppen, een zakenman, een familie; heel gemoedelijk.

We namen de laatste bus terug richting het hotel, maar stapten een halte eerder uit bij de grote avondmarkt. Dit was echt de schoonste markt die we ooit gezien hadden. En eigenlijk snap je dan bijna niet waarom het niet op meer plekken zo is: gewoon witte tegels die je aan het eind van de dag eenvoudig schoonmaakt en het licht oogt. En hier was het weer tijd om verschillende hapjes te proeven, ondertussen bijna één van de laatste keren tijdens onze reis. We hadden onder andere kip tandoori, saté en als toetje regenboogpudding.

In het hotel was het tijd om afscheid te nemen van de meeste van onze kleren die na zeven maanden niet meer mee terug hoefden. En op deze manier kon ook Falco’s backpack hier blijven, want ook die was wel aan vervanging toe. Dus alles in één backpack gestopt en na het online inchecken was het tijd om te slapen.

Abdul kwam ons weer ophalen en zette ons af op het vliegveld. Ook al hadden we ingecheckt konden we gewoon in de rij aansluiten om onze bagage af te geven. Eén backpack viel in het niet bij de enorme dozen en koffers die de meeste mensen meenamen. Daarna ontbeten en door de douane. De vlucht naar Kuala Lumpur was prima en we landden twee uur later. Falco z’n voeten deden weer zeer, en zo gebruikten we een kofferwagentje als rolstoel. We hadden bekijks maar niemand die iets zei :P

We sloten aan in de rij bij de douane die bijna een uur duurde en vanaf hier namen we de bus naar de stad. In Kuala Lumpur zelf namen we een Grab die ons afzette bij een appartementencomplex waar we een luxe appartement hadden gehuurd voor onze laatste nacht. Helaas moesten we nog drie kwartier wachten tot de schoonmaakster eindelijk klaar was, maar toen konden we ook heerlijk op het bed ploffen, een bad nemen, onder de regendouche staan, naar de 31e verdieping voor een mooi uitzicht op de Petronas torens en het zwembad van het complex.

Nog een keertje nasi lemak als avondeten en een film kijken in een vriezer/bioscoop als afsluiting. De volgende ochtend lekker uitgeslapen en na het ontbijt zijn we in het zwembad geplonsd en hebben we in de jacuzzi gezeten.

Helaas moesten we er toen uit en was het tijd om de jacht op souvenirs te openen. Eerst lekker Indiaas gegeten en vervolgens de hele middag geshopt met als laatste aankoop een nieuwe backpack waar al die souvenirs mooi in konden. We gingen terug naar het hotel om de andere spullen op te halen en een taxi bracht ons naar het busstation. Falco was hier dolgelukkig met nog een rotiboy broodje en we konden nog precies mee met de bus die klaarstond richting het vliegveld.

Op het vliegveld gingen we eerst op zoek naar de douches die meestal op grote vliegvelden te vinden zijn. Het was even zoeken, maar we vonden ze uiteindelijk. Wel koud, maar toch verfrissend na zo’n dag in de warmte en voor je 12 uur in een vliegtuig moet. Daarna alle spullen herpakt en de backpacks ingecheckt. Weer door de douane, gegeten en het was tijd om te boarden.

We vlogen met Turkish Airlines, en hoewel de klantvriendelijkheid nog iets omhoog mag, was de rest van de service echt perfect met zelfs een menukaart voor de maaltijden en een toilettasje met een tandenborstel, sokken en pantoffels! Wat slapen, films kijken, eten en drinken en we kwamen aan in Istanbul, half zeven ‘s ochtends lokale tijd.

Van te voren had ik gelezen dat Turkish Airlines een gratis citytour aanbiedt als je een lange transfer hebt, en we hadden om die reden expres een lange overstap geboekt. Om zo toch nog een nieuwe stad aan onze reis toe te voegen ;) Net na de douane meldden we ons aan en anderhalf uur later konden we van start.

Met de bus werden we naar het centrum gebracht waar we met zo’n twintig anderen eerst een ontbijt kregen. Vanaf hier liepen we met een gids naar de hippodroom en de Hagia Sophia. Het was trouwens wel even wennen qua temperatuur. We hadden van tevoren gedacht dat het zo’n 20 graden hier zou zijn, een mooie overgang van Azië naar Nederland. Maar nee, het was hier tien graden met een ijzige wind, gelukkig wel met een zonnetje. Daarnaast was het ook even wennen aan de hoeveelheid toeristen! Het scheelde wel enorm dat onze gids al kaartjes voor alles had en we lange rijen voorbij konden lopen.

Hierna was het tijd voor de lunch van lamskebab met als toetje baklava en liepen we naar de Blauwe Moskee. Ook hier moesten alle dames een lange rok aan (lange broek was niet geschikt) en een hoofddoek of sjaal over de haren. De moskee was echt prachtig van binnen met alle tegelversieringen en grote kroonluchters.

Als laatste bezochten we het Topkapipaleis van waar we een uitzicht hadden op de Bosporus en in een redelijk toptempo door alle gebouwen liepen. Het is duidelijk dat we gemakkelijk nog een keer terug kunnen naar Istanbul voor een langer bezoek, maar voor een dag was dit echt perfect.

Terug op het vliegveld moesten we weer door de douane en hebben we gegeten waarbij we in ieder geval weer aan de Europese prijzen konden wennen... In het vliegtuig kregen we nog een verrassing: een huwelijksaanzoek op de rij voor ons. Altijd leuk, al vond ik op de Dom toch leuker :P

En zo stonden we drie uur later opeens weer op Schiphol. Weer terug op Nederlandse bodem en het voelde bijna alsof we alleen een weekje op vakantie waren geweest in plaats van zeven maanden. Maar als je dan je familie ziet staan aan de andere kant van de deur is dat toch wel heel fijn om ze weer een knuffel te kunnen geven!

Het was een geweldige reis met zo’n variëteit aan ervaringen, indrukken, mensen, culturen en eten die ik niet had willen missen en waar ik met geen mogelijkheid de beste van kan opnoemen omdat het er teveel zijn.

Ik vond het heel leuk dat jullie mijn blog allemaal zijn blijven lezen en reacties hebben achtergelaten. En tenslotte ook een hele dikke kus voor mijn lieve man Falco zonder wie ik deze reis niet gemaakt zou hebben (een huwelijksreis wordt ook wat lastig in je eentje ;)).

Liefs!

Foto's: https://photos.app.goo.gl/YxVyH8B0UGKeRxz72