En toen waren we met drie: Ilse in Maleisië!
Blijf op de hoogte en volg Nienke
27 Oktober 2017 | Maleisië, Cameron Highlands
Na een uitgebreid ontbijt bestelden we een Grab taxi en gingen we naar het vliegveld. We kwamen precies op tijd aan, want na vijf minuten kwam Ilse al aangelopen. Meteen een hele dikke knuffel, want hoe leuk het reizen ook allemaal is, we missen iedereen wel echt!
Falco ging op zoek naar internet om een Grab te bestellen en Ilse en ik konden rustig op een bankje zitten kletsen en mensen observeren (al observeren die ons net zo hard terug, twee blanke meisjes met blonde haren, blijft toch een niet veel voorkomende verschijning in Maleisië). De taxi was er en we reden terug naar Georgetown, terwijl Falco ondertussen dikke vrienden werd met de chauffeur was het leuk om te merken hoe Ilse dingen opmerkte die wij ondertussen niet meer zien.
Bij het hotel bleek dat onze tweepersoonskamer ook de driepersoonskamer was, onder het bed kwam een ander bed vandaan, dus met alle spullen erbij was het ietwat krap, maar gezellig ;) Het was ondertussen hoog tijd voor de lunch en van de chauffeur hadden we net een goede tip gekregen. Dus zo zaten we even later bij China House. Het eten was meer Asian fusion, heerlijk gegeten met taart als toetje. Dat was nog kiezen, want ze hadden wel dertig taarten uitgestald staan!
Vanwege de nachtvlucht had Ilse weinig geslapen, dus gingen we terug naar het hotel voor een korte siësta, sowieso een goed idee met de warmte. Daarna hebben we ongeveer hetzelfde rondje door Georgetown gelopen als een paar dagen eerder met als verschil dat er vandaag in de halve stad photo shoots gehouden werden met allemaal bruidsparen. Een korte stop voor een verfrissend sapje en een ijsje en zo kwamen we uiteindelijk terecht in Little India voor het avondeten.
Nu zijn er zoveel speciale dagen in India die gevierd worden, dus vraag me niet welke dit was, maar het was druk op straat vol met muziek, mensen in kleurrijke kleren en kraampjes. We kregen weer een beetje het echte India gevoel ;)
We hadden al veel van Penang gezien, maar één van de hoogtepunten hadden we bewaard om met Ilse te gaan bekijken: de Kek Lok Si tempel. Of zeg maar gerust, tempels. Dit Chinese tempelcomplex bestond uit minstens zes tempels, een toren en een mega standbeeld van ruim 40m hoog van de godin van de genade. Alle tempels waren heel verschillend van enorm groot en leeg, tot kleiner vol met schilderingen, met Boeddha beelden, Chinese beelden en dan nog verschillende binnentuinen.
Vanaf hier gingen we naar Penang Hill. Het werd omschreven als een leuk park bovenop de berg vanwaar je uitzicht hebt over Georgetown. Dat uitzicht klopt, voor de rest krijg je meer het gevoel dat je in de Efteling bent, compleet met wachtrijen en hekjes. Met een treintje word je in vijf minuten zo’n 1700m omhoog gebracht en opgewacht door een stel clowns met ballonnen. Daar snel omheen gelopen zodat we het uitzicht konden bekijken (tussen de andere toeristen door) en daarna konden lunchen.
Zelf had ik satay ayam met frietjes (even geen noedels of rijst), Falco een noedelgerecht en ook Ilse koos direct voor het lokale noedelgerecht met garnalen (ja stiekem eet ze toch vis ;)). Behalve van het uitzicht genieten kan je op de berg ook wandelen wat een stuk beter te doen is dan in de stad, aangezien de temperatuur een stukje lager ligt. We liepen eerst naar een Hindoe tempel die helaas verbouwd werd, vervolgens langs de moskee en nog een stukje verder naar een ander uitzichtpunt.
Hierna hadden we wel genoeg gewandeld (ook na het hele tempelbezoek), dus namen we het treintje weer terug naar beneden. Daar was een mevrouw zo aardig om haar wifi te delen zodat we een taxi konden regelen die ons naar het strand bracht. De zon kwam weer door en Falco en Ilse hebben gezwommen en gezamenlijk de zonsondergang bekeken. Met de bus gingen we terug naar Georgetown waar we bij een, compleet verlaten, foodtruck festival hebben gegeten om vervolgens terug naar het hotel te lopen. Hier hebben we de tassen ingepakt, een kaartspelletje gespeeld en heerlijk wijn gedronken die Ilse had meegenomen uit Nederland, toch weinig wijn in Azië. Proost!
De volgende ochtend moesten we vroeg op voor de bus naar de Cameron Highlands. Als ontbijt hadden we wat hapjes van de Indiase meneer op de hoek die als enigste open was. Hij had wel de coolste manier van koffie maken die ik ooit gezien had: met beide armen gestrekt uit elkaar gooide ie de koffie zo van de ene naar de andere kant waardoor de koffie gemixt werd met de melk. En geen druppel die verloren!
Bij Ilse sloeg de jetlag toch toe en ze voelde zich wat slapjes, gelukkig konden we nog wat uurtjes slaap pakken in de bus. Die was ruim opgezet met slechts drie stoelen naast elkaar, een voetenbankje en met stoelen die een neonpatroon hadden waardoor je dacht dat je half stoned was :P Na twee uur maakten we een stop bij een busterminal in Ipoh voor een plaspauze en een tweede ontbijt bij het bakkertje. Hier maakten we kennis met de rotiboy: een zoet broodje met een klein beetje kaasvulling. Later bleek het een keten te zijn waar Falco elke keer minstens één rotiboy gegeten heeft.
Het landschap werd steeds bergachtiger en groener vol met varens en bomen en een paar uur later kwamen we aan in het plaatsje Tanah Rata in de Cameron Highlands. De Cameron Highlands liggen hoog in de bergen en door de lagere temperatuur wordt hier veel groente en fruit (aardbeien!) gekweekt in kassen. Verder zijn er veel theeplantages die je kan bezoeken, maar helaas dicht waren toen wij er waren. Van de receptioniste bij het hotel kregen we daarom de tip voor een wandeling door de bossen in de buurt. Dus wandelschoenen aan, water mee en we gingen ervoor.
Het eerste stuk ging prima over de geasfalteerde weg, en ook het bospaadje was nog te doen. Vervolgens werd het een heel smal paadje door de planten heen en daarna een flinke klim omhoog via rotsen en boomwortels. Af en toe een korte adempauze voor een slokje water en om het zweet wat te laten verdampen. Want ook al ligt de temperatuur hier iets lager in de bergen, de luchtvochtigheid is nog wel enorm.
Boven op de berg hadden we een mooi uitzicht over de glooiende groene bergen, maar was het even zoeken naar waar het pad verder ging. In de rots zagen we met moeite een pijl uitgehakt en konden we verder. Om niet veel later via een touw een modderwand naar beneden te klimmen, welke uitkwam op een heel klein modderpaadje waarbij we ons sterk afvroegen of dit wel de goede weg was. Na weer een klim omhoog kwamen we een betonnen paaltje tegen en een lintje (het begon op spoorzoekertje te lijken) en toen werd het tenminste weer een echt pad.
Driekwartier later kwamen we de bossen half uitgestruikeld en vroegen we ons af hoe je dit pad in hemelsnaam andersom zou kunnen lopen; het beginpunt was gewoon onzichtbaar. We liepen eerst langs een energiecentrale en vervolgens over de gewone weg. Dit zouden we nog voor bijna een uur moeten lopen en daar hadden we eigenlijk geen zin meer in. Dus toen er een auto langskwam hebben we onze duim opgestoken en de mevrouw stopte meteen. Geen probleem, ze moest ook naar Tanah Rata, stap maar in. Na een gezellig praatje en nog een tip voor een restaurant voor het avondeten werden we vlakbij ons hotel afgezet.
Hoog tijd voor een verfrissende douche en dan toch echt etenstijd. In het Chinese restaurant kozen we voor een stoomboot: een grote pan met twee vakken voor twee smaken soep die op een brander gezet wordt. Daarnaast kregen we allemaal bordjes met groente, vlees en vis om in de soep gaar te koken. Nu bleek het zelfs hier niet echt het seizoen voor aardbeien te zijn, maar ze hadden ze nog wel. Dus een lekker toetje van aardbeien met vanille ijs!
Na de hele wandeling waren Ilse en ik wel toe aan een voetmassage (Falco blijft toch wat wantrouwend naar Thaise massages sinds Pai en ging naar het hotel). De voetmassage was heerlijk relaxed, maar de schoudermassage die erna kwam toch iets te intens. Nu kan ik best over m’n schouder kijken, maar hoe ze me nu draaide voelde ik me bijna een uil.
Helaas geen wijntje vanavond: door het hele hotel hingen briefjes dat alcohol niet was toegestaan want de eigenaar was moslim. Nog wel een spelletje kaart en vervolgens bedtijd. Morgen weer vroeg op voor de volgende busrit.
Liefs!
Foto's: https://photos.app.goo.gl/4VTf6hfXRLOUfenc2
Falco ging op zoek naar internet om een Grab te bestellen en Ilse en ik konden rustig op een bankje zitten kletsen en mensen observeren (al observeren die ons net zo hard terug, twee blanke meisjes met blonde haren, blijft toch een niet veel voorkomende verschijning in Maleisië). De taxi was er en we reden terug naar Georgetown, terwijl Falco ondertussen dikke vrienden werd met de chauffeur was het leuk om te merken hoe Ilse dingen opmerkte die wij ondertussen niet meer zien.
Bij het hotel bleek dat onze tweepersoonskamer ook de driepersoonskamer was, onder het bed kwam een ander bed vandaan, dus met alle spullen erbij was het ietwat krap, maar gezellig ;) Het was ondertussen hoog tijd voor de lunch en van de chauffeur hadden we net een goede tip gekregen. Dus zo zaten we even later bij China House. Het eten was meer Asian fusion, heerlijk gegeten met taart als toetje. Dat was nog kiezen, want ze hadden wel dertig taarten uitgestald staan!
Vanwege de nachtvlucht had Ilse weinig geslapen, dus gingen we terug naar het hotel voor een korte siësta, sowieso een goed idee met de warmte. Daarna hebben we ongeveer hetzelfde rondje door Georgetown gelopen als een paar dagen eerder met als verschil dat er vandaag in de halve stad photo shoots gehouden werden met allemaal bruidsparen. Een korte stop voor een verfrissend sapje en een ijsje en zo kwamen we uiteindelijk terecht in Little India voor het avondeten.
Nu zijn er zoveel speciale dagen in India die gevierd worden, dus vraag me niet welke dit was, maar het was druk op straat vol met muziek, mensen in kleurrijke kleren en kraampjes. We kregen weer een beetje het echte India gevoel ;)
We hadden al veel van Penang gezien, maar één van de hoogtepunten hadden we bewaard om met Ilse te gaan bekijken: de Kek Lok Si tempel. Of zeg maar gerust, tempels. Dit Chinese tempelcomplex bestond uit minstens zes tempels, een toren en een mega standbeeld van ruim 40m hoog van de godin van de genade. Alle tempels waren heel verschillend van enorm groot en leeg, tot kleiner vol met schilderingen, met Boeddha beelden, Chinese beelden en dan nog verschillende binnentuinen.
Vanaf hier gingen we naar Penang Hill. Het werd omschreven als een leuk park bovenop de berg vanwaar je uitzicht hebt over Georgetown. Dat uitzicht klopt, voor de rest krijg je meer het gevoel dat je in de Efteling bent, compleet met wachtrijen en hekjes. Met een treintje word je in vijf minuten zo’n 1700m omhoog gebracht en opgewacht door een stel clowns met ballonnen. Daar snel omheen gelopen zodat we het uitzicht konden bekijken (tussen de andere toeristen door) en daarna konden lunchen.
Zelf had ik satay ayam met frietjes (even geen noedels of rijst), Falco een noedelgerecht en ook Ilse koos direct voor het lokale noedelgerecht met garnalen (ja stiekem eet ze toch vis ;)). Behalve van het uitzicht genieten kan je op de berg ook wandelen wat een stuk beter te doen is dan in de stad, aangezien de temperatuur een stukje lager ligt. We liepen eerst naar een Hindoe tempel die helaas verbouwd werd, vervolgens langs de moskee en nog een stukje verder naar een ander uitzichtpunt.
Hierna hadden we wel genoeg gewandeld (ook na het hele tempelbezoek), dus namen we het treintje weer terug naar beneden. Daar was een mevrouw zo aardig om haar wifi te delen zodat we een taxi konden regelen die ons naar het strand bracht. De zon kwam weer door en Falco en Ilse hebben gezwommen en gezamenlijk de zonsondergang bekeken. Met de bus gingen we terug naar Georgetown waar we bij een, compleet verlaten, foodtruck festival hebben gegeten om vervolgens terug naar het hotel te lopen. Hier hebben we de tassen ingepakt, een kaartspelletje gespeeld en heerlijk wijn gedronken die Ilse had meegenomen uit Nederland, toch weinig wijn in Azië. Proost!
De volgende ochtend moesten we vroeg op voor de bus naar de Cameron Highlands. Als ontbijt hadden we wat hapjes van de Indiase meneer op de hoek die als enigste open was. Hij had wel de coolste manier van koffie maken die ik ooit gezien had: met beide armen gestrekt uit elkaar gooide ie de koffie zo van de ene naar de andere kant waardoor de koffie gemixt werd met de melk. En geen druppel die verloren!
Bij Ilse sloeg de jetlag toch toe en ze voelde zich wat slapjes, gelukkig konden we nog wat uurtjes slaap pakken in de bus. Die was ruim opgezet met slechts drie stoelen naast elkaar, een voetenbankje en met stoelen die een neonpatroon hadden waardoor je dacht dat je half stoned was :P Na twee uur maakten we een stop bij een busterminal in Ipoh voor een plaspauze en een tweede ontbijt bij het bakkertje. Hier maakten we kennis met de rotiboy: een zoet broodje met een klein beetje kaasvulling. Later bleek het een keten te zijn waar Falco elke keer minstens één rotiboy gegeten heeft.
Het landschap werd steeds bergachtiger en groener vol met varens en bomen en een paar uur later kwamen we aan in het plaatsje Tanah Rata in de Cameron Highlands. De Cameron Highlands liggen hoog in de bergen en door de lagere temperatuur wordt hier veel groente en fruit (aardbeien!) gekweekt in kassen. Verder zijn er veel theeplantages die je kan bezoeken, maar helaas dicht waren toen wij er waren. Van de receptioniste bij het hotel kregen we daarom de tip voor een wandeling door de bossen in de buurt. Dus wandelschoenen aan, water mee en we gingen ervoor.
Het eerste stuk ging prima over de geasfalteerde weg, en ook het bospaadje was nog te doen. Vervolgens werd het een heel smal paadje door de planten heen en daarna een flinke klim omhoog via rotsen en boomwortels. Af en toe een korte adempauze voor een slokje water en om het zweet wat te laten verdampen. Want ook al ligt de temperatuur hier iets lager in de bergen, de luchtvochtigheid is nog wel enorm.
Boven op de berg hadden we een mooi uitzicht over de glooiende groene bergen, maar was het even zoeken naar waar het pad verder ging. In de rots zagen we met moeite een pijl uitgehakt en konden we verder. Om niet veel later via een touw een modderwand naar beneden te klimmen, welke uitkwam op een heel klein modderpaadje waarbij we ons sterk afvroegen of dit wel de goede weg was. Na weer een klim omhoog kwamen we een betonnen paaltje tegen en een lintje (het begon op spoorzoekertje te lijken) en toen werd het tenminste weer een echt pad.
Driekwartier later kwamen we de bossen half uitgestruikeld en vroegen we ons af hoe je dit pad in hemelsnaam andersom zou kunnen lopen; het beginpunt was gewoon onzichtbaar. We liepen eerst langs een energiecentrale en vervolgens over de gewone weg. Dit zouden we nog voor bijna een uur moeten lopen en daar hadden we eigenlijk geen zin meer in. Dus toen er een auto langskwam hebben we onze duim opgestoken en de mevrouw stopte meteen. Geen probleem, ze moest ook naar Tanah Rata, stap maar in. Na een gezellig praatje en nog een tip voor een restaurant voor het avondeten werden we vlakbij ons hotel afgezet.
Hoog tijd voor een verfrissende douche en dan toch echt etenstijd. In het Chinese restaurant kozen we voor een stoomboot: een grote pan met twee vakken voor twee smaken soep die op een brander gezet wordt. Daarnaast kregen we allemaal bordjes met groente, vlees en vis om in de soep gaar te koken. Nu bleek het zelfs hier niet echt het seizoen voor aardbeien te zijn, maar ze hadden ze nog wel. Dus een lekker toetje van aardbeien met vanille ijs!
Na de hele wandeling waren Ilse en ik wel toe aan een voetmassage (Falco blijft toch wat wantrouwend naar Thaise massages sinds Pai en ging naar het hotel). De voetmassage was heerlijk relaxed, maar de schoudermassage die erna kwam toch iets te intens. Nu kan ik best over m’n schouder kijken, maar hoe ze me nu draaide voelde ik me bijna een uil.
Helaas geen wijntje vanavond: door het hele hotel hingen briefjes dat alcohol niet was toegestaan want de eigenaar was moslim. Nog wel een spelletje kaart en vervolgens bedtijd. Morgen weer vroeg op voor de volgende busrit.
Liefs!
Foto's: https://photos.app.goo.gl/4VTf6hfXRLOUfenc2
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
