Zeldzame dolfijnen en Angkor Wat

Na een goede nacht slaap ging de reis verder naar het plaatsje Kratie. Kratie ligt aan de Mekong rivier waarop we een goed uitzicht hadden vanuit ons hotel. We huurden een scooter en reden door kleine dorpjes naar de tempel met de 100 pilaren. Onderweg werden we steeds vrolijk nagezwaaid door allemaal kinderen, en dat samen met de zon en een briesje; genieten!

De tempel zelf bestond inderdaad uit veel pilaren, maar het schilderwerk binnen was indrukwekkender. Even uitrusten in de schaduw in een restaurantje met een kokosnoot en we reden naar de opstapplaats voor een boottochtje. Met een klein houten bootje met motor vaarden we over de Mekong, op zoek naar de zeldzame Irrawady dolfijnen. Volgens tellingen zijn er in de Mekong slechts 120 over! In deze tijd van het jaar is de grootste kans om de dolfijnen hier te zien, want door het hoge water overstroomt een heel gebied en is er veel voedsel. Ze zwemmen namelijk ook naar het noorden tot in Laos.

En inderdaad, na een half uurtje varen hoorden we opeens een soort snuivend geluid en een plons: een dolfijn! In tegenstelling tot de “Flipper” dolfijn, springt deze soort niet hoog uit het water, maar ze komen wel boven om adem te halen. De motor ging uit en we gleden richting de dolfijn waar we er al snel vier samen zagen. Deze zwommen een stukje verder toen we opeens achter ons weer het geluid hoorden, nog drie dolfijnen! Uiteindelijk zagen we in totaal 12 verschillende dolfijnen, schrikbarend als je dan bedenkt dat die 10% van alle dolfijnen was... Maar tegelijkertijd ook prachtig om te zien.

Met een lage zon in de rug vaarden we weer terug en zo waren we precies op tijd voor de zonsondergang bovenop een berg bij weer een tempel. Terug in Kratie zelf wilden we liever in een lokaal restaurant eten dan in het hotel, maar helaas pakt dat niet altijd goed uit. Kip in zoetzure saus met groenten werd voornamelijk bot en pezen in een gelei met stukken ui... Ach ja, morgen nieuwe ronde, nieuwe kansen ;)

In een kleine minivan/grote auto/gedeelde taxi reden we de volgende dag naar Siem Reap, de plek vanuit waar we Angkor Wat gaan bezoeken. Onderweg reden we weer door verschillende dorpjes en zoals we al vaker hadden gezien in Cambodja, zag je dat een gedeelte van de bevolking moslim is. Hier en daar zie je moskees, vrouwen met hoofddoek en mannen in een djellaba. In deze dorpjes liepen echter ook meisjes met hoofddoek en vrouwen in een boerka, dus een tandje strikter. Toch iets wat ik niet van te voren had verwacht in Cambodja.

We werden aan de rand van Siem Reap afgezet waar een meneer met z’n tuktuk al stond te wachten. Het ging m niet zozeer om dit ritje naar het hotel, maar wel om meteen te kunnen afspreken voor de volgende dag om de tempels te bezoeken. Na wat onderhandelen hadden we een prijs afgesproken en zou hij de volgende morgen ons om half negen op komen halen.

Om half negen, geen tuktuk, om negen uur, nog niemand. We hadden al het vermoeden dat de prijs hem niet zo aanstond, en waarschijnlijk had hij een betere deal gesloten en ons gewoon liet zitten. Bij het hotel een andere tuktuk geregeld en zo konden we een uurtje later toch op pad. Eerst langs het ticketgebouw voor een driedaags ticket, compleet met eigen foto.

Na tien minuten rijden kwamen we in het bosrijke gebied waar de meeste tempels liggen. De bekendste is natuurlijk Angkor Wat, maar in het gebied liggen vele tempelcomplexen die gebouwd zijn tussen de 9e en 12e eeuw. Elke koning van het Khmer rijk bouwde weer een of meerdere complexen, vaak weer groter dan zijn voorgangers. Uiteindelijk heeft dit ook bijgedragen aan de ondergang van de Khmer, aangezien er zoveel geld opgeslokt werd door deze bouwwerken.

We begonnen met het zogenoemde grote circuit, de tempels in een ruime cirkel om Angkor Wat heen. De eerste tempel was de Preah Kan, een van de grotere tempels die je bereikt via een brug (en het omzeilen van de verkopers die bij elke tempel staan). Al meteen bij deze tempel kreeg je het ontdekkingsgevoel: de tempel was ietwat vervallen met losse stenen rondom, begroeid met mos en met enorme boomwortels en bomen die gewoon op de muur groeien. Gelukkig was het hier niet zo heel druk en kon je je inderdaad nog voorstellen hoe het was als je hier alleen zou zijn. Heel indrukwekkend allemaal, op naar de volgende tempel!

De Neak Pean is een kleine tempel in het midden van een aangelegd meer. Hier kom je door eerst over een lange houten brug heen te lopen die in een echt meer staat. De Ta Som tempel is van gemiddelde grootte, maar heeft een enorme boom op de achteruitgang. Zelfs als je op je knieën op de grond zat kreeg je m niet op de foto. Echt bizar hoe zoiets over een gebouw heen groeit.

Door naar de East Mebon tempel. Deze bestaat uit verschillende lagen, een soort vierkante bruidstaart (aparte vergelijking maar dan zie je het tenminste snel voor je ;) ). Op de hoeken van de tweede laag stonden nog stenen beelden van olifanten. De Pre Rup tempel is de grotere broer van de East Mebon en heeft dezelfde opbouw maar dan een stuk hoger met verschillende torens op de bovenste laag. Het was een aardige klim die traptreden op. Sowieso omdat de treden twee keer zo hoog zijn als een gemiddelde trap nu. En dan zonder leuning, dus je krijgt snel de neiging om ook je handen te gebruiken als extra houvast. Die stenen onder je zien er toch niet zo zacht uit ;)

Na een overgeprijsde lunch aan de oude badplaats (een megavijver genaamd Sras Srang) was het tijd voor de laatste tempel van die dag: de Ta Phrom. Deze was ook te zien in de Tombraider film, en valt binnen het kleine circuit. Hier waren duidelijk meer toeristen dan bij de eerdere tempels die dag. Het tempelcomplex was een stuk groter, maar leek qua overgroeiingen best op de Preah Kan. We hebben hier een uur rondgedwaald en toen was het echt genoeg geweest voor vandaag. Terug bij het hotel heerlijk in het zwembad geplonst; zeer verfrissend na een dag in de warmte op stoffige wegen! ‘s Avonds nog wel een klein rondje door Siem Reap gelopen langs de rivier en over de avondmarkt om wat van de sfeer te proeven.

Op dag twee huurden we een scooter om de verder gelegen Ruluos tempels te bezichtigen. Dit zijn de oudste tempels in het gebied en zijn ook nog een stukje kleiner. De tempels zijn daarnaast in een iets andere stijl dan die we gisteren gezien hadden, dus zo blijft het interessant. Vooral de Bakong tempel met vijf niveaus was prachtig en je had een mooi uitzicht vanaf de top. Terwijl we de Lolei tempel bezochten, die naast een klooster ligt, werden we aangesproken door een jongeman die ons wilde rondleiden in de school achter de tempel. Hij legde uit dat hij Engelse les gaf aan kinderen uit de buurt en dat ze hier ook computerles konden krijgen, als aanvulling op de lessen die ze op hun eigen school krijgen. We spraken af om aan het eind van de middag terug te komen om te helpen met de Engelse les.

Maar eerst reden we ruim driekwartier verder naar de Banteay Srei, tempel van de vrouwen. Voor deze tempel is een roodachtige steen gebruikt, maar wat vooral opvalt zijn de zeer gedetailleerde afbeeldingen die zijn uitgehakt in de stenen muren. Zowel verhalen als versieringen zijn nog volop aanwezig. Helaas begon het toen te regenen, dus snel een poncho aangeschaft en we reden weer terug naar het schooltje.

Na de algemene uitleg over “yes it is / no it isn’t” hebben Falco en ik nog een paar voorbeelden gegeven en hebben daarna wat met de kinderen (zo rond de 9 jaar) Engels geprobeerd te praten. We zijn daarna nog een half uurtje gebleven voor de tweede les aan ouderejaars waar Falco vol enthousiasme over zijn twee passies kon praten: plattegronden en culturen. Het was wel even apart om te merken dat de meeste jongeren echt geen flauw benul hadden waar Cambodja op de wereldkaart lag, laat staan Europa. Ze waren wel heel geïnteresseerd in seizoenen, maar uitleggen wat winter precies inhoudt met een verwarming en een wollen muts als je in een bamboehut staat in een short vereist denk ik wel wat verbeeldingsvermogen ;)

De volgende dag hadden we een relax dag: uitslapen, brunchen, hangen bij het zwembad en een boekje lezen. Niet echt veel te melden dus :P

Weer vol energie huurden we de dag erna twee fietsen en gingen we weer op weg naar het tempelgebied. De energie hadden we wel nodig, want hoewel het gebied redelijk bosrijk is, is het wel boven de 30 graden, dus veel water drinken! Vandaag stonden de hoogtepunten Bayon en Angkor Wat op het programma, maar eerst nog wat andere tempels. Banteay Kdei is een redelijk groot tempelcomplex met verschillende gebouwen en uitgehouwen figuren. Zoals we al bij meer tempels hadden gezien was er ook hier een kleine offerplaats voor Boeddha met kaarsjes en wierook. Dit was een van Falco’s favoriete tempels, gelukkig had ik een boekje mee om het extra halve uur door te komen ;)

We fietsten door naar de Ta Keo die wel iets wegheeft van een de Egyptische piramides. Deze tempel is in grote lijnen af, maar mist alle versieringen van de andere tempels. Waarschijnlijk door een blikseminslag die gezien werd als een slecht voorteken zijn de werkzaamheden gestaakt. Vervolgens kwamen we langs de tweelingtempels: Thommanon en Chau Say Tevoda. Behalve dat ze allebei wat kleiner zijn en tegenover elkaar liggen zag ik weinig overeenkomsten, dus gewoon twee aparte tempels om te bezoeken ;)

Hierna kwamen we aan op het Angkor Thom terrein. Eerst was het tijd om te lunchen en vervolgens klommen we op het olifantenterras en liepen we langs de Prasat Preah tempel naar de Phimeanakas tempel. Op deze tempel was een grote liggende Boeddha uitgebeeld. Knap om te zien hoe je stenen zo kan bewerken dat ze in een muur een 3D afbeelding creëren. Helemaal indrukwekkend toen we lazen dat deze tempel helemaal opnieuw gebouwd is tijdens de restauratie (alle stenen hebben nu een nummer). Dit was een redelijk hoge tempel waar je ook op kon klimmen, weer enorm steil maar gelukkig met leuning. Je zag hier precies wie ietwat last had van hoogtevrees en wie niet ;)

Toen was het toch echt tijd voor een van de hoogtepunten: de Bayon tempel. Deze tempel is bekend vanwege alle Boeddha gezichten; vier stuks per toren, 54 torens, dus 216 Boeddha’s. Genoeg keuze om wat grappige foto’s mee te maken, al was het even wachten met alle toeristen.
Vervolgens kwamen we erachter dat we verkeerd gekeken hadden op het tijdschema, en dat Angkor Wat om half zes dicht zou gaan (het was half vijf), en niet tot zeven uur. Dus in volle vaart naar Angkor Wat. Het zou wat zijn, missen we DE tempel zelf. Iets voor vijven liepen we in stevig tempo over de brug naar het complex. We kregen een soort deja vu van de Taj Mahal, want ook hier loop je eerst door een ander gebouw heen waarbij je in de verte via de uitgang al een glimp opvangt van de tempel.

Voor de tempel liggen twee vijvers en vanwege de zonsondergang weerspiegelt Angkor Wat perfect in het water. Natuurlijk de verplichte foto’s gemaakt om te laten zien dat we er geweest zijn ;) En door naar de tempel zelf. Hier sloten ze helaas net de toren af en konden we er niet op, maar we hadden nog genoeg tijd om door het complex te lopen. Alles is perfect symmetrisch gebouwd en in de omringende gangen zijn enorme muurafbeeldingen uitgehouwen. Op sommige plekken zag je nog dat deze vroeger gekleurd waren, vaak in zwart en rood. Nog een paar fotootjes in het laatste zonlicht en het was tijd om terug te fietsen, kapot maar zeer voldaan!

Foto's: https://photos.app.goo.gl/OLbWK6GdOS4RAe4f2