De laatste dagen Myanmar
Blijf op de hoogte en volg Nienke
06 Juni 2017 | Myanmar, Nay Pyi Taw
Op zoek naar een restaurant werden we aangesproken of we een film over het leven van een Birmese monnik wilde zien. Deze werd gedraaid in een Frans restaurant, dus mooi twee in een. Heerlijk gegeten en meer geleerd over het leven in Myanmar. Het acteerwerk was tenenkrommend, maar dat waren we ondertussen gewend van de soapseries die ze in de bussen draaien. Die soaps zijn van het niveau van de Dikke en de Dunne, slapstick die je van meters ver aan ziet komen, maar ze vinden het geweldig. Van jong tot oud, ze zitten allemaal vol overtuiging te kijken.
De volgende dag gingen we dus op de fiets om meer te zien van de omgeving en Inle Lake zelf. We fietsten eerst langs rijstvelden en over een weggetje geflankeerd door bomen waardoor je zo´n tunneleffect krijgt. Ook prettig voor wat schaduw, vooral toen dat leuke weggetje opeens steil omhoog ging. Even boven uitpuffen, slokje water en een foto maken, en we gingen door naar de hotsprings. Die bleken op t moment echter alleen te bestaan uit twee kleine baden, en de prijzen waren verdubbeld met wat we op internet hadden gelezen. Dus besloten we verder te fietsen en later wel ergens te gaan zwemmen.
Aangezien een rondje Inle Lake fietsen wel heel ver was, gingen we op zoek naar een boot om ons naar de overkant te laten brengen. Dat zoeken was geen probleem, langs de kant van de weg waren er al verschillende mensen die hun boot aanboden. Nog even hobbeldebobbel over een klein zandpaadje en de fietsen werden ingeladen, twee houten stoeltjes uitgeklapt en we konden gaan. We voeren eerst door eenzelfde typisch dorpje als de dag ervoor, houten huizen op palen, met drijvende tuinen en planten. Eenmaal op het meer ging het gas erop en stoven we naar de andere kant, onderweg lekker verfrissend nat gespetterd.
Tijdens de lunch zagen we dat er vlakbij een natuurlijk zwembad moest zijn. Na tien minuten over een zandpaadje kwamen we inderdaad uit bij een zwembad met water uit een bron, omringd door een stenen muur waar verschillende jongens en monniken aan het zwemmen waren. Zwemmen in bikini voelde toch wat ongemakkelijk dus ik dacht, ik ga zoals de meesten hier in kleren. Even vergeten dat ik een wit hemdje aan had en een beige broek... :P
Na het zwemmen fietsen we weer verder over het zandpad, maar bij een splitsing kozen we de verkeerde kant. Zo stonden we opeens bij een familie op het erf, en even later na het “weggetje” eromheen, midden in een weiland. Al ploeterend door het weiland kwamen we gelukkig tien minuten later weer op de hoofdweg uit. Door naar de volgende attractie: een wijngaard met wijnproeverij. Het uitzicht vanaf de wijngaard was prachtig, maar daarvoor hebben we wel eerst een enorme klim moeten maken! Maar als je dan met je koude witte wijn over het Inle Lake uitkijkt is dat allemaal weer vergeten en kom je heerlijk tot rust.
Nog een klein stukje fietsen en we waren weer terug in Nyaung Shwe, op tijd voor de nachtbus naar onze laatste bestemming in Myanmar: de nieuwe hoofdstad Naw Pyi Taw. De oude hoofdstad is Yangon waar ook de meeste mensen wonen en door veel mensen eigenlijk nog gezien wordt als de hoofdstad. Het militaire regime vond het echter tijd voor een nieuwe stad, ook in navolging van vroegere gebruiken dat een nieuwe koning een andere hoofdstad had (oa Bagan en Mandalay). In een paar jaar lieten ze een compleet nieuwe stad bouwen (op zich op een logische locatie precies in het midden van de vier grote steden) met mega wegen, gebouwen, hotels en natuurlijk een pagode. Vanaf 2006 werken vooral de meeste ambtenaren en militairen daar, maar voor de rest is het er nogal uitgestorven.
De bus kwam rond vier uur in de ochtend aan in Naw Pyi Taw. We hadden eigenlijk gehoopt dat we al in onze kamer konden, maar dat kon pas vanaf negen uur. Dus we vroegen waar we konden wachten, in de wachtruimte. Bleek dat daar de beveiliger en portier aan het slapen waren, die werden eruit gekickt en wij konden vervolgens op de bank nog een paar uurtjes slapen. Had mij beter voor iedereen geleken dat we gewoon al op de kamer konden, maar goed.
Om negen uur was de kamer klaar en konden we onze deluxe kamer in dit vijfsterren hotel gaan bewonderen. Omdat Naw Pyi Taw dus zo groots is opgezet, zijn er tal van vijfsterren hotels, maar die zijn nagenoeg leeg waardoor je er naar verhouding zeer goedkoop kan overnachten. Wel boven ons normale budget, maar voor een keertje €65 in luxe baden is toch heerlijk.
Het hotel had ook een zwembad, alleen was de vraag even waar. Bij de receptie stond er continue zo´n vijf man personeel, waarvan nummer een het verzoek vertaalde naar nummer twee, nummer twee het antwoord gaf aan nummer drie die nummer vier tot actie aanspoorde en het antwoord aan ons gaf. Nummer vijf lachte ondertussen vriendelijk :P Het antwoord was: het zwembad ligt in het volgende gebouw van ons resort dus hij zal u met een golfkarretje er naartoe brengen. Juist ja. Het viel mee, na een ruime minuut langs een meer en verschillende bungalows, kwamen we aan bij het zwembad. Deze was prachtig opgezet met bloemen en bomen en… hadden we helemaal voor onszelf. Heerlijk relaxed badderen. Enige nadeel van alleen is dat er ook niemand was om een drankje te bestellen. Maar dat zijn dan ook wel luxeproblemen ;)
Aan het eind van de middag vertrokken we met een taxi naar de Uppatasanti Pagode. We hadden deze vanuit de nachtbus al gespot aangezien de pagode op een verhoging is gebouwd, extreem verlicht werd en “slechts” 99m hoog is (wel 30 cm kleiner dan die Shwedagon pagode in Yangon). Hier merkten we helemaal dat er weinig toeristen komen (zelf hebben we alleen in het hotel buitenlanders gezien) en werden we ook weer vaak gevraagd om op de foto te gaan. Zo vaak zelfs dat we bijna de zonsondergang misten waarvoor we oa kwamen.
Van de buitenkant lijkt de pagode op die in Yangon, maar eromheen is het enorm leeg. In Yangon staan allemaal kleinere tempels om de pagode, hier slechts een groot plein. Wat ook anders is is dat je in de pagode kan waar de verschillende Boeddha beelden zijn. Met de pilaren en leegte lijkt het wel weer wat op een parkeergarage.
Deze pagode was trouwens eigenlijk de enige tot nu toe die niet werd gebruikt om te picknicken of een dutje te doen. Zo’n beetje door heel Myanmar zitten en liggen mensen in de tempels naast een pagode, meestal in groepjes. Zoals eerder gezegd, een heel sociaal volk hier.
Aan de overkant van de pagode zagen we een groepje olifanten staan. Toen we dichterbij kwamen bleken het witte/roze olifanten te zijn! In Myanmar en Thailand worden witte olifanten gezien als een teken van (koninklijke) macht en geluk. En hoewel het heel indrukwekkend was om te zien, stonden de levensomstandigheden en vooral de zeer korte kettingen mij toch echt tegen. Een van de olifanten kon niet eens bij het eten vanwege de korte ketting. Later kwam een verzorger wel het eten wat opschuiven, maar toch geen prettig gevoel. Na wat leeswerk op internet blijkt het WWF hier wel iets aan te willen doen al is de stroperij op olifanten in de jungle van Myanmar een nog groter probleem.
Na de olifanten stapten we weer in de taxi en reden we weer over een verlaten veertienbaansweg (7 banen elke kant op) richting het park. Het voelde een beetje alsof je om vier uur ’s nachts richting Schiphol rijdt, maar dit was tijdens spitsuur. Bij het park was het wel druk met busladingen Birmezen die allemaal kwamen voor de water- en lichtshow. Het was mooi om te zien met ook verschillende zwemvijvers waar Falco nog in gezwommen heeft. De show was leuk om te zien, maar vooral een kleine cultuurshock toen voornamelijk Spaanstalige reggaeton hits werden gedraaid. Toch een redelijke clash met de bescheiden en rustige Birmezen in bedekkende kleding.
De volgende ochtend hebben we uitgebreid gebruncht en na een laatste duikje in ons privé zwembad gingen we naar het busstation. Je merkte wel dat het hotel niet gewend was aan backpackers. Het regelen van een busticket was nog nooit zo ingewikkeld met vier keer bellen, het van tevoren ophalen van de tickets met een taxi, en enkel een taxi die ons weer naar het busstation kon brengen ipv een pickup/bus/… In een paar uur reden we weer naar Yangon waar we morgenochtend het vliegtuig naar Thailand nemen.
Van te voren wist ik niet zo goed wat ik van Myanmar moest verwachten maar het is een geweldige tijd geweest. Super vriendelijke mensen, prachtige cultuur en natuur met meer dan genoeg te ontdekken. Eigenlijk zijn de 25 dagen niet genoeg geweest maar het zit er helaas op. Mocht je naar Azië willen dan kan ik Myanmar zeker aanbevelen!
Foto's: https://goo.gl/photos/r4qLBgFroteunHbC9
Route: https://drive.google.com/open?id=14OBtTN9UhP8qLSSYUfs_L5f4O7Q&usp=sharing
-
07 Juni 2017 - 00:03
Wilma:
Dank je wel voor het mooie verhaal weer. XXX ;D -
08 Juni 2017 - 08:06
Karin:
Hahaha Venetië van Azië. Goed dat je geweest bent want Blab was in Venetië in februari en het was gewoon niet leuk meer zoveel toeristen. Dus beter bezoek je de alternatieven ;)
Foto's zijn te heftig voor NS wifi maar doe ik spoediggggggggggggg
XXXXXXXXXXX
-
08 Juni 2017 - 11:15
Ilse :
Whahaha lekker slim Nien, de wet t-shirt contest heb je iig gewonnen :p. Die stoepa is wel echt heel immens groot! Prachtige foto's van de landschap en met al dat water. Eigenlijk zijn ze al helemaal ingesteld op toeristen met al die hotels en het zwembad enzo, alleen qua vervoer nog niet en moeten ze ook nog even wennen als er ook daadwerkelijk toeristen / backpackers zijn :p.
Fijn om te lezen dat jullie het hier heel erg naar jullie zin gehad hebben in Myanmar.
Dikke kus! Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley