Alpendorp Mae Hong Song en actief Chiang Mai

Na een weekje Pai was het tijd om door te reizen naar onze volgende bestemming op de zogenoemde “loop” die we aan het doen waren vanaf Chiang Mai: Mae Hong Song. Door de ligging tussen de bergen en vlakbij de grens met Myanmar was het tot 1965 slechts bereikbaar via een dagenlange tocht via een bergweggetje en op de rug van een olifant. Gelukkig gaat er nu een geasfalteerde weg en deden we er maar drie uur over, maar als je de weg al kronkelend door het dichte groene berglandschap zag gaan kon je je wel een goede voorstelling maken van hoe het geweest moest zijn.

Het plaatsje zelf is best idyllisch met een centraal meertje waaraan natuurlijk een tempel ligt, en waar ook de avondmarkt gehouden wordt. Met uitzicht op de omringende groene bergen heeft het bijna iets weg van een alpenlandschap.

Dat Myanmar zo dichtbij was merkte je ook in de tempel waarbij de buitenkant in Thaïse stijl was, maar vanbinnen meer Birmees met veel donkerhout en de Boeddha die wat langwerpiger was. Om ons gemiddelde van tempelbezoeken een beetje op peil te houden, zijn we na de lunch doorgegaan naar de pagode op de berg. Blijkbaar gebruiken veel inwoners van het dorpje deze beklimming als sportactiviteit, te zien aan de trainingsoutfits en flesjes water. Zelf vergezeld van een ijskoffie liepen we gezellig mee, en toen we bezweet bovenaan stonden hadden we ook wel een handdoekje willen hebben.

Helaas geen handdoekje, maar wel een prachtig uitzicht over het plaatsje, het meer, het vliegveld en de tegenoverliggende bergen. Tijdens het rondlopen werd ik nog aangesproken door een Amerikaanse man die daar bleek te wonen, en hele complot theorieën begon te delen over de echte ondergrondse activiteiten die zich hier blijkbaar afspeelden. Gelukkig kwam Falco me redelijk snel redden van deze spraakwaterval en konden we rustig de mooie zonsondergang gaan bekijken. Mocht je je afvragen wat die zwarte stipjes zijn op de foto’s, op dat moment besloten ook honderden vliegende mieren uit te vliegen en zaten we midden in een zwerm ;)

De volgende dag hadden we weer een brommer gehuurd om de bezienswaardigheden in de omgeving te gaan verkennen. Zo kwamen we eerst bij een bamboo brug die veel weg had van de U Bein brug in Mandalay (maar dan veel minder toeristisch en van bamboo ipv hout; gevalletje same same but different). Daarna zijn we door gereden naar de vissengrot. Dit was een mooi park net naast een grote berg met een riviertje. Op het punt waar de rots wat overhelde leek het op een grot, en hier was ook water. In dit water en in de rivier zwommen megaveel karpers die je kon voeren. Elke keer dat iemand maar iets in het water gooide ontstond er een enorm gekrioel, gevecht en gespartel van tientallen vissen. Redelijk indrukwekkend en Falco besloot toch maar af te zien om daartussen te gaan zwemmen.

Hoog tijd voor wat ontspanning en waar dat beter te doen dan in de plaatselijke spa waar ze schijnbaar over zeer gezonde modder beschikken. Terwijl Falco in het kruidenbad ronddobberde heb ik mn gezicht onder laten smeren en terwijl het opdroogde m’n voeten in een spabad laten weken. Dat was heet! Een kwartier later waren mn voeten en onderbenen helemaal roze/rood, en volgens de uitleg op het bordje daarom gezond. Was het geel geweest dan was er medisch blijkbaar iets niet in orde, weten we dat ook weer ;)

Om de “loop” af te maken namen we de dag erna de lokale bus via het zuiden terug naar Chiang Mai. We hadden gerekend op zo’n zeven uur, maar even vergeten om de extra stops en pauzes van zo’n lokale bus mee te rekenen. Bijna tien uur later kwamen we eindelijk aan! Onderweg wel prachtige natuur gezien met bergen, vele soorten bomen en struiken, een bergriviertje die snel groter werd en verschillende bergdorpjes. Met een redelijk houten kont de rode taxi ingestapt naar ons hotel, de komende dagen even geen bus meer.

En dat kwam goed uit, want voor Chiang Mai hadden we genoeg activiteiten bedacht. De eerste dag was het nu toch echt tijd om de tempels te gaan bezoeken. Vooral de centraal gelegen Wat Chedi Luang was indrukwekkend om te zien. Een hele grote hoge chedi met bovenin vier Boeddha’s en daaromheen nog verschillende overblijfselen van de olifantenbeelden die er gestaan hebben. Op dit terrein was ook de city pillar die de stad behoedt voor het kwaad. Allemaal goed en wel, maar blijkbaar beschermt deze alleen het mannelijke deel van de stad, want vrouwen mochten er niet naar binnen om dit te bezichtigen. Na dit zoveelste bordje dat vrouwen ergens niet mogen komen begonnen er toch de nodige irritaties bij mij te ontstaan, al helemaal als je wel net zoveel entree moet betalen. Maar goed, met de taalbarrière was het ook niet echt mogelijk hier een gesprek over te gaan hebben dus maar geaccepteerd en door.

We hadden eerst bedacht om naar een uitzichtpunt te gaan voor de zonsondergang maar toen het onderweg begon te stortregenen zijn we omgedraaid en naar binnen gegaan voor een Thaïse massage. In Chiang Mai hebben ze een samenwerking opgezet met de plaatselijke vrouwengevangenis, waarbij vrouwen die nadat zij hun tijd hebben uitgezeten kunnen re-integreren als masseuse. Falco was wat huiverig na onze vorige te stevige massage in Pai, maar deze was prima. Gerekt, gestrekt en ontspannen door naar de avondactiviteit: Muay Thai, oftewel Thais boxen.

Nu is boxen totaal niet mijn sport, maar de deal was vanavond Falco’s keus en morgen de mijne. Dus zaten we even later in een soort van loods met langs de rand verschillende eettentjes en barren, in het midden de boxring en daaromheen verschillende tafeltjes. Muay Thai is blijkbaar zeer van de basis, want de boksers en boksters stonden gewoon op te warmen achterin de zaal en moesten zich omkleden op de algemene toiletten. En waren 9 wedstrijden en op zich viel het boxen me mee. Het was meer gericht op techniek en uithoudingsvermogen dan elkaar echt tot bloedens toe knockout slaan. Mocht iemand knockout gaan dan was die wedstrijd meteen over, en anders werd de winnaar bepaald door het aantal punten na vijf rondes. De laatste wedstrijd was tussen een bokster uit Thailand en eentje uit Singapore. Toen zag je ook meteen de verschillende stijlen per land, waarbij de Thaise toch won.

Ons hotel werkte samen met een organisatie die ziplinetochten organiseerde en zo werden we de volgende ochtend opgehaald door een minibusje om via 32 ziplines en andere touwconstructie door de jungle te zoeven. De vorige keer hadden we dat gedaan in Peru wat een zeer leuke ervaring was, dus we waren benieuwd. Samen met vijf Chinezen en twee Singaporezen en onder begeleiding van drie instructeurs suisden we van het ene naar het andere platform. Meestal alleen, maar ook een keer samen, en verder waren er een touwklimwand, een fietsconstructie, een “vrije val” waarbij je naar beneden getakeld werd en een touwbrug. Halverwege werden we wel overvallen door een megabui waarbij de regen als een waterval naar beneden kwam. We stonden wel onder een boom, maar dat hielp nou niet echt. Dus tien minuten later waren we compleet doorweekt toen we verder konden. Gelukkig bleef het wel zo’n 30 graden, dus echt koud was het niet.

Na de superdrukke zondagmarkt was het ’s avonds was het tijd voor het volgende culturele uitstapje: het ladyboy cabaret. Oftewel een combinatie van transgenders en dragqueens die in over the top outfits nummers als Fame playbacken. Alles bij elkaar duidelijk een fout avondje uit, maar met een zeer gezellige sfeer vooral omdat je ook ziet hoe leuk ze het optreden zelf ook vinden.

Ondertussen hadden we al van verschillende mensen gehoord dat je eigenlijk niet in Chiang Mai was geweest als je niet de Doi Suthep had beklommen, dus brommer gehuurd en de berg Doi Suthep opgereden. Halverwege zijn we eerst gestopt bij een waterval en toen door naar boven. Helemaal bovenaan staat natuurlijk een tempel die je bereikt via een trap van 309 treden. De berg wordt in Thailand als heilig gezien, en dan voornamelijk de chedi in het midden van het tempelcomplex. Hier hangen dan ook bordjes of mensen de plek willen respecteren door stil te zijn. Stil was het er echter totaal niet door de busladingen vol Chinezen die er liepen en de perfecte foto wilden. Schreeuwend naar degenen die poseerde, schreeuwend naar iedereen die langs liep; er was weinig heiligs meer aan.

Na een rustig dagje waarin het tijd was voor huishoudelijke dingen als de was, gingen we weer op pad met een tour. Dit keer naar het Doi Inthanon National Park. Hier waren we al langs gereden met de lokale bus, maar om het park in te gaan was een gids toch wel handig.

De eerste stop was een prachtige waterval die je van verschillende punten kon bekijken. Vervolgens werden we afgezet aan het begin van een wandelpad waar een lokale gids stond die ons begeleidde tijdens een twee uur durende wandeltocht door de jungle en langs kleine bergdorpjes. Het was een prachtige omgeving, en ik snap dat je daar dan wat foto’s van wilt maken. We hadden alleen de pech dat onze groep van elke stap een hele photo shoot hield, plus het nakijken van de foto’s en toch nog eentje extra. Al met al schoot het wandelen dus niet echt op, maar wel de tijd om wat meer te weten te komen van de gids over de omgeving. Aan het einde van de wandeling werden we getrakteerd op lokale koffie waarvoor Falco eerst de bonen heeft staan malen.

Voor de lunch was er nog een korte stop bij een “lokale” markt, speciaal opgezet voor toeristen, dus niet zo lokaal als wel plaatselijk. Tijdens de lunch was het blijkbaar tijd voor de dagelijkse stortbui, maar dit was tenminste een betere timing dan bij het ziplinen. Gelukkig was het weer droog toen we bij de twee pagodes aankwamen die speciaal zijn gebouwd voor de vorige koning en koningin. Die van de koning had tinten in donkerrood, en die van de koningin paars (voor de mensen uit Ede: de heide-koningin; voor Ilse en Falco: mooi paars is niet lelijk). Om de pagodes heen waren prachtige tuinen aangelegd en had je ook een schitterend uitzicht over de omgeving met bergen, velden en dorpen in de vallei.

De laatste stop was het hoogste punt van Thailand. Alleen was dit weer zo hoog dat we midden in de wolken zaten en dus niets zagen :P Blijkbaar was dit meestal het geval en heeft het wel gezorgd voor een hele dichte groene natuur rondom het witte altaar dat er staat. Na nog een muntje gegooid te hebben voor geluk reden we weer terug naar Chiang Mai en zitten onze intensieve maar zeer leuke dagen er hier voor ons op.

Groetjes van ons!

Foto's: https://goo.gl/photos/1rwBdHgCLzrZz9Ru7

Route Thailand: https://drive.google.com/open?id=1b5jgDnaQ3_UDBEWlcTrk3lWSyzU&usp=sharing