Het drietal vervolgt haar weg: Taman Negara en KL
Blijf op de hoogte en volg Nienke
27 Oktober 2017 | Maleisië, Kuala Lumpur
We lieten de kassen en theeplantages achter ons en reden de volgende ochtend met een minibus naar Kuala Tembeling aan de rivier. Het was vandaag wat grijzer en af en toe reden we boven de wolken in de bergen. Na ruim drie uur rijden kwamen we aan en kochten we een entreeticket voor het park en betaalden 3 ringgit (€0,60) elk om foto’s te mogen maken. Mochten we dit papier kwijt raken dan konden we een boete krijgen van 10.000 ringgit of zelfs een gevangenisstraf! Ietwat overdreven leek mij, maar goed, papiertje goed bewaren dus.
We moesten wachten tot na de lunch waarbij Falco een lokaal gerecht geprobeerd heeft van blauwe rijst in een bananenblad, maar konden toen in de boot stappen. De houten boot was langwerpig en heel laag met twee zitplekken per rij, waarbij je bijna op waterniveau zat. Dat was prima toen we rustig rechtdoor vaarden, maar af en toe was er een stroomversnelling of een bocht en dan was het water wel heel dichtbij!
Het boottochtje duurde zo’n twee uur en onderweg zagen we een enorme verscheidenheid aan bomen in de jungle, vogels en waterbuffels. Af en toe nog wat verfrissend opspattend water en het was prima vol te houden.
Aangekomen in Kuala Tehan (een superklein plaatsje met wat hotels, drijvende restaurants op de rivier en reisbureautjes) gingen we eerst naar het hotel. Daar kregen we een enorme discussie met de receptioniste over het extra moeten betalen van belasting. Op Booking stond dat alle belastingen inclusief de prijs waren, maar hier werd verteld dat we per nacht nog extra moesten bij betalen. Na redelijk wat gedimdam bleek dat de overheid een nieuwe belasting had ingevoerd per 1 september en dat Booking hiervan nog niet op de hoogte was. Het was nogal apart, want bij eerdere hotels hadden we dit nog niet hoeven te betalen, maar bij bijna alle hotels daarna weer wel.
Reizen blijft regelen, dus we hebben eerst een rondje langs de reisbureaus gedaan om de mogelijke tours te bespreken. Falco besloot om een nachtsafari te doen en uiteindelijk bleek dat we in het nationale park zelf rond konden wandelen en geen gids nodig hadden. Na het avondeten vertrok Falco voor de tour en hebben Ilse en ik een film gekeken op de laptop met het tweede wijntje erbij. De nachtsafari bleek uiteindelijk tegen te vallen waarbij ze bijna niets zagen, maar het wel een ervaring was om bovenop een 4W drive te zitten en in het donker door de jungle te rijden.
Na het ontbijt gingen we met een bootje naar de overkant van de rivier naar Taman Negara, het Nationale Park. Dit park is een van de oudste regenwouden ter wereld en heeft een enorme verscheidenheid aan bomen, planten en dieren. Overal waar je kijkt is het groen, hoor je geluiden en is het vochtig en warm.
In het park zijn verschillende paden aangelegd waarbij de meest gelopen een iets verhoogd houten platform is. Compleet overbodig om dus met een gids te gaan, want verdwalen kan je hier niet (dachten wij). Het idee was om vanaf de ingang van het park in een keer naar de Canopy Walk te gaan en dan een rondje te lopen. Op een gegeven moment kon je ergens doorsteken en leek het houten pad een halve cirkel te maken. Wij staken dus tussendoor, maar achteraf bleek precies in die halve cirkel de afslag naar de Canopy Walk te zijn. We hebben dus een aardig extra rondje gelopen, maar zagen hierdoor wel verschillende vogels, insecten, een aap en een vliegende eekhoorn.
Door naar de Canopy Walk waarbij we op zo’n 50m boven de grond over verschillende touwbruggen tussen de bomen doorliepen. Vijftig meter klinkt al enorm hoog, maar sommige bomen waren wel 80m hoog! Het was zeker een leuke ervaring om zo hoog tussen de bomen door te slingeren, tussen de bladeren door te kunnen kijken naar de grond beneden.
Om bij de Canopy te komen hadden we al aardig wat trappen opgelopen, maar om bij het uitzichtpunt te komen werd het helemaal een flinke klim. Ruim een half uur klommen we omhoog, met af en toe een adem- en drinkpauze, om vervolgens bij het eerste uitzichtpunt te komen. Heel leuk, maar eerst even uithijgen en bijkomen, wat een warmte. Je zweet op plekken waarbij je niet wist dat je er kon zweten ;)
Bij het eerste uitzichtpunt zagen we de rivier en na nog zo’n vijftien minuten kwamen we bij het tweede punt waarbij je uitkeek op de bergen. Vanaf hier wilden we een rondje maken richting de ingang, maar we misten het zijpad waardoor we weer op hetzelfde pad uitkwamen. Op zich zie je steeds nieuwe dingen in de jungle, dus geen probleem als je hetzelfde stuk twee keer loopt. We zijn nog wel een paar zijpaden ingelopen waarbij we bij een uitkijktoren kwamen en bij een resort waar een boom vol met apen was.
Na dit alles waren we best moe geworden en zijn we met de boot weer teruggegaan voor een verlate lunch en een groot glas koude limonade! Een verfrissende douche en wat ontspannen uurtjes verder was het tijd voor het avondeten. We bestelden Indiaans en zaten net lekker te eten toen opeens de ene na de andere grote vliegende mier ter aarde stortte (formaat: vier keer een normale mier, plus enorme vleugels). En ter aarde was nog tot daar en toe, maar het werden er steeds meer en ze vielen op je haar, je T-shirt, in je eten, in je drinken, en had je er net een uitgevist dan zaten er al weer twee nieuwe. Ilse hield het voor gezien en vertrok alvast naar het hotel. Wij hebben op toptempo doorgegeten, betaald en een sprintje getrokken door de zwerm bij de uitgang. Niet dat dat veel uitmaakte, het hele dorp bleek overspoeld te worden met die beesten.
We stonden weer vroeg op zodat we nog konden ontbijten voor de bus naar Kuala Lumpur vertrok. Het bakken van de pannenkoeken duurde alleen langer dan gedacht, dus dan maar take away. De spullen werden in de minibus geladen en we sjeesden ervandoor. Na een kwartier kwam Falco er opeens achter dat z’n telefoon nog in het restaurant lag. De man keerde weer om en in tien minuten waren we terug in het dorp. Falco rende snel naar het restaurant voor z’n telefoon en we sjeesden nu echt in toptempo naar de busterminal. Ilse zat voorin en kon ons achteraf vertellen dat de gemiddelde snelheid zo’n 110 km/u was geweest. Gelukkig was er weinig verkeer op de weg...
Met nog tien minuten over kwamen we op tijd aan bij de busterminal voor de grote bus naar Kuala Lumpur (of KL zoals de locals zeggen). Aangekomen in KL namen we de metro naar het hotel en vervolgens Indiaas gegeten bij het buurrestaurant. Vanaf hier liepen we naar het oude gedeelte van de stad, met de vroegere nationale moskee en veel koloniale gebouwen. Aan de ene kant zag je duidelijk dat het koloniale gebouwen waren, maar bij het ontwerp (eind 19e eeuw) was wel rekening gehouden met de lokale invloeden. Zo krijg je dus een gebouw met koloniale zuilen en islamitische koepels.
Op dit moment begon het enorm te stortregenen en hebben we een tijdje staan schuilen bij het Sultan Abdul Samad gebouw, één van de prominente gebouwen in KL. Vroeger zat hier de Britse regering, maar nu wordt het gebruikt als gerechtsgebouw en staat naast het vrijheidsplein (of meer vrijheids grasveld). Na veertig minuten was de regen gestopt, en liepen we naar Chinatown. Helaas, nog geen twee stappen in Chinatown en het onweer barstte weer los. We besloten maar om een taxi te nemen naar een van de grote winkelcentra. Ilse en ik zijn gaan shoppen en Falco ging naar het pretpark, want ja er was een echte achtbaan in dit winkelcentrum! Na een Japanse maaltijd en een film was het de hoogste tijd om te slapen.
Een nieuwe dag, nieuwe kansen, en zo liepen we naar het ontbijt weer naar Chinatown. Hier waren ze net de dagelijkse kraampjes aan het opzetten, en hoorde ik voor het eerst: vroege ochtendkorting, special price. Eerst bezochten we een Indiase tempel waar net een hele offerceremonie aan de gang was. Vervolgens liepen we door naar de Chinese tempel, maar vanwege alle wierook en rommel waren we daar weer snel weg.
Met de metro gingen we daarna naar het symbool van KL: de Petronas torens. Ik had er nooit zo bij stil gestaan, maar Petronas is het grootste oliebedrijf hier die een groot gedeelte van het gebouw huurt en er dus de naam aan heeft gegeven. De torens zijn elk 452m hoog en daarmee de hoogste identieke gebouwen ter wereld (tot zover de feitjes ;)). We kochten wat broodjes voor een picknick, maar kwamen eerst langs een presentatie van de Formule 1 met een tentoonstelling van verschillende F1 auto’s en aanvullende spullen zoals pakken, helmen en stuurtjes. Hier een tijdje rondgelopen om alvast wat in de stemming te komen, want wij gaan morgen naar de F1 race die vlakbij KL gereden wordt.
Buiten in het park naast de torens was het super warm dus in de schaduw onze broodjes gegeten. Dan merk je ook hoe snel het weer kan omslaan, in dat halve uur verschenen er donkere wolken en begon het flink te waaien. Hele andere foto’s opeens ;)
Met nog een rondje door het winkelcentrum waren we wel toe aan een pauze en zijn we teruggegaan naar het hotel. Na het relaxen namen we Ilse mee naar een Vietnamees restaurant. Op deze manier hebben we toch vele Aziatische keukens gehad in een week: Maleisisch, Indiaas, Chinees, Thais en nu Vietnamees. Alleen was het even wennen, want in Vietnam wordt er veel varkensvlees gegeten, maar hier in Maleisië niet vanwege de islam. En daar passen restaurants zich aan aan, geen bbq varkensvlees met noedels dus. Maar zeker niet getreurd, wel heerlijke hapjes zoals loempia’s, wontons, garnalen op suikerriet, gebakken eend in sinaasappelsaus en vlees in kokossaus.
Na het eten was het voor Ilse alweer tijd om haar koffer te pakken, want ze vliegt morgen terug naar Schiphol. Wat is de week snel voorbij gegaan, maar wat hebben we ook veel gedaan! Het was een superleuke tijd, geniet mee via de foto’s en filmpjes: https://photos.app.goo.gl/SI3U84Pc2OtexgnF2
Liefs,
Nienke
We moesten wachten tot na de lunch waarbij Falco een lokaal gerecht geprobeerd heeft van blauwe rijst in een bananenblad, maar konden toen in de boot stappen. De houten boot was langwerpig en heel laag met twee zitplekken per rij, waarbij je bijna op waterniveau zat. Dat was prima toen we rustig rechtdoor vaarden, maar af en toe was er een stroomversnelling of een bocht en dan was het water wel heel dichtbij!
Het boottochtje duurde zo’n twee uur en onderweg zagen we een enorme verscheidenheid aan bomen in de jungle, vogels en waterbuffels. Af en toe nog wat verfrissend opspattend water en het was prima vol te houden.
Aangekomen in Kuala Tehan (een superklein plaatsje met wat hotels, drijvende restaurants op de rivier en reisbureautjes) gingen we eerst naar het hotel. Daar kregen we een enorme discussie met de receptioniste over het extra moeten betalen van belasting. Op Booking stond dat alle belastingen inclusief de prijs waren, maar hier werd verteld dat we per nacht nog extra moesten bij betalen. Na redelijk wat gedimdam bleek dat de overheid een nieuwe belasting had ingevoerd per 1 september en dat Booking hiervan nog niet op de hoogte was. Het was nogal apart, want bij eerdere hotels hadden we dit nog niet hoeven te betalen, maar bij bijna alle hotels daarna weer wel.
Reizen blijft regelen, dus we hebben eerst een rondje langs de reisbureaus gedaan om de mogelijke tours te bespreken. Falco besloot om een nachtsafari te doen en uiteindelijk bleek dat we in het nationale park zelf rond konden wandelen en geen gids nodig hadden. Na het avondeten vertrok Falco voor de tour en hebben Ilse en ik een film gekeken op de laptop met het tweede wijntje erbij. De nachtsafari bleek uiteindelijk tegen te vallen waarbij ze bijna niets zagen, maar het wel een ervaring was om bovenop een 4W drive te zitten en in het donker door de jungle te rijden.
Na het ontbijt gingen we met een bootje naar de overkant van de rivier naar Taman Negara, het Nationale Park. Dit park is een van de oudste regenwouden ter wereld en heeft een enorme verscheidenheid aan bomen, planten en dieren. Overal waar je kijkt is het groen, hoor je geluiden en is het vochtig en warm.
In het park zijn verschillende paden aangelegd waarbij de meest gelopen een iets verhoogd houten platform is. Compleet overbodig om dus met een gids te gaan, want verdwalen kan je hier niet (dachten wij). Het idee was om vanaf de ingang van het park in een keer naar de Canopy Walk te gaan en dan een rondje te lopen. Op een gegeven moment kon je ergens doorsteken en leek het houten pad een halve cirkel te maken. Wij staken dus tussendoor, maar achteraf bleek precies in die halve cirkel de afslag naar de Canopy Walk te zijn. We hebben dus een aardig extra rondje gelopen, maar zagen hierdoor wel verschillende vogels, insecten, een aap en een vliegende eekhoorn.
Door naar de Canopy Walk waarbij we op zo’n 50m boven de grond over verschillende touwbruggen tussen de bomen doorliepen. Vijftig meter klinkt al enorm hoog, maar sommige bomen waren wel 80m hoog! Het was zeker een leuke ervaring om zo hoog tussen de bomen door te slingeren, tussen de bladeren door te kunnen kijken naar de grond beneden.
Om bij de Canopy te komen hadden we al aardig wat trappen opgelopen, maar om bij het uitzichtpunt te komen werd het helemaal een flinke klim. Ruim een half uur klommen we omhoog, met af en toe een adem- en drinkpauze, om vervolgens bij het eerste uitzichtpunt te komen. Heel leuk, maar eerst even uithijgen en bijkomen, wat een warmte. Je zweet op plekken waarbij je niet wist dat je er kon zweten ;)
Bij het eerste uitzichtpunt zagen we de rivier en na nog zo’n vijftien minuten kwamen we bij het tweede punt waarbij je uitkeek op de bergen. Vanaf hier wilden we een rondje maken richting de ingang, maar we misten het zijpad waardoor we weer op hetzelfde pad uitkwamen. Op zich zie je steeds nieuwe dingen in de jungle, dus geen probleem als je hetzelfde stuk twee keer loopt. We zijn nog wel een paar zijpaden ingelopen waarbij we bij een uitkijktoren kwamen en bij een resort waar een boom vol met apen was.
Na dit alles waren we best moe geworden en zijn we met de boot weer teruggegaan voor een verlate lunch en een groot glas koude limonade! Een verfrissende douche en wat ontspannen uurtjes verder was het tijd voor het avondeten. We bestelden Indiaans en zaten net lekker te eten toen opeens de ene na de andere grote vliegende mier ter aarde stortte (formaat: vier keer een normale mier, plus enorme vleugels). En ter aarde was nog tot daar en toe, maar het werden er steeds meer en ze vielen op je haar, je T-shirt, in je eten, in je drinken, en had je er net een uitgevist dan zaten er al weer twee nieuwe. Ilse hield het voor gezien en vertrok alvast naar het hotel. Wij hebben op toptempo doorgegeten, betaald en een sprintje getrokken door de zwerm bij de uitgang. Niet dat dat veel uitmaakte, het hele dorp bleek overspoeld te worden met die beesten.
We stonden weer vroeg op zodat we nog konden ontbijten voor de bus naar Kuala Lumpur vertrok. Het bakken van de pannenkoeken duurde alleen langer dan gedacht, dus dan maar take away. De spullen werden in de minibus geladen en we sjeesden ervandoor. Na een kwartier kwam Falco er opeens achter dat z’n telefoon nog in het restaurant lag. De man keerde weer om en in tien minuten waren we terug in het dorp. Falco rende snel naar het restaurant voor z’n telefoon en we sjeesden nu echt in toptempo naar de busterminal. Ilse zat voorin en kon ons achteraf vertellen dat de gemiddelde snelheid zo’n 110 km/u was geweest. Gelukkig was er weinig verkeer op de weg...
Met nog tien minuten over kwamen we op tijd aan bij de busterminal voor de grote bus naar Kuala Lumpur (of KL zoals de locals zeggen). Aangekomen in KL namen we de metro naar het hotel en vervolgens Indiaas gegeten bij het buurrestaurant. Vanaf hier liepen we naar het oude gedeelte van de stad, met de vroegere nationale moskee en veel koloniale gebouwen. Aan de ene kant zag je duidelijk dat het koloniale gebouwen waren, maar bij het ontwerp (eind 19e eeuw) was wel rekening gehouden met de lokale invloeden. Zo krijg je dus een gebouw met koloniale zuilen en islamitische koepels.
Op dit moment begon het enorm te stortregenen en hebben we een tijdje staan schuilen bij het Sultan Abdul Samad gebouw, één van de prominente gebouwen in KL. Vroeger zat hier de Britse regering, maar nu wordt het gebruikt als gerechtsgebouw en staat naast het vrijheidsplein (of meer vrijheids grasveld). Na veertig minuten was de regen gestopt, en liepen we naar Chinatown. Helaas, nog geen twee stappen in Chinatown en het onweer barstte weer los. We besloten maar om een taxi te nemen naar een van de grote winkelcentra. Ilse en ik zijn gaan shoppen en Falco ging naar het pretpark, want ja er was een echte achtbaan in dit winkelcentrum! Na een Japanse maaltijd en een film was het de hoogste tijd om te slapen.
Een nieuwe dag, nieuwe kansen, en zo liepen we naar het ontbijt weer naar Chinatown. Hier waren ze net de dagelijkse kraampjes aan het opzetten, en hoorde ik voor het eerst: vroege ochtendkorting, special price. Eerst bezochten we een Indiase tempel waar net een hele offerceremonie aan de gang was. Vervolgens liepen we door naar de Chinese tempel, maar vanwege alle wierook en rommel waren we daar weer snel weg.
Met de metro gingen we daarna naar het symbool van KL: de Petronas torens. Ik had er nooit zo bij stil gestaan, maar Petronas is het grootste oliebedrijf hier die een groot gedeelte van het gebouw huurt en er dus de naam aan heeft gegeven. De torens zijn elk 452m hoog en daarmee de hoogste identieke gebouwen ter wereld (tot zover de feitjes ;)). We kochten wat broodjes voor een picknick, maar kwamen eerst langs een presentatie van de Formule 1 met een tentoonstelling van verschillende F1 auto’s en aanvullende spullen zoals pakken, helmen en stuurtjes. Hier een tijdje rondgelopen om alvast wat in de stemming te komen, want wij gaan morgen naar de F1 race die vlakbij KL gereden wordt.
Buiten in het park naast de torens was het super warm dus in de schaduw onze broodjes gegeten. Dan merk je ook hoe snel het weer kan omslaan, in dat halve uur verschenen er donkere wolken en begon het flink te waaien. Hele andere foto’s opeens ;)
Met nog een rondje door het winkelcentrum waren we wel toe aan een pauze en zijn we teruggegaan naar het hotel. Na het relaxen namen we Ilse mee naar een Vietnamees restaurant. Op deze manier hebben we toch vele Aziatische keukens gehad in een week: Maleisisch, Indiaas, Chinees, Thais en nu Vietnamees. Alleen was het even wennen, want in Vietnam wordt er veel varkensvlees gegeten, maar hier in Maleisië niet vanwege de islam. En daar passen restaurants zich aan aan, geen bbq varkensvlees met noedels dus. Maar zeker niet getreurd, wel heerlijke hapjes zoals loempia’s, wontons, garnalen op suikerriet, gebakken eend in sinaasappelsaus en vlees in kokossaus.
Na het eten was het voor Ilse alweer tijd om haar koffer te pakken, want ze vliegt morgen terug naar Schiphol. Wat is de week snel voorbij gegaan, maar wat hebben we ook veel gedaan! Het was een superleuke tijd, geniet mee via de foto’s en filmpjes: https://photos.app.goo.gl/SI3U84Pc2OtexgnF2
Liefs,
Nienke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
