Kota Kinabalu en buffelraces

De eerste ochtend in Kota Kinabalu (KK) hebben we rustig aangedaan en zijn we relaxed in het hotel gebleven. Na de lunch ging Falco weer terug naar het hotel om zijn voeten te ontzien en heb ik een rondje door de stad gelopen. KK ligt in het noorden van Borneo aan de zee en ze hebben een leuke promenade gemaakt waarbij je uitkijkt op de eilandjes voor de kust.

Vanaf hier ben ik doorgelopen naar het informatiepunt voor de boten om te zien hoe we de eilandjes konden bezoeken en hoe we vanaf hier naar Brunei kunnen gaan. Natuurlijk krijg je dan meteen tig verschillende pakketten voorgeschoteld of je toch niet ook wil duiken, snorkelen, kite surfen, op een bananenboot, of…, nee bedankt ik kom morgen wel terug ;)

Het centrum van KK is niet zo heel groot en zo was ik al snel bij dé klokkentoren van KK, eentje van dertien in een dozijn in Europa maar vooruit hier was ie bijzonder. Daarna de trappen opgeklommen naar het uitzichtpunt om vanaf hier de zonsondergang boven de stad te bekijken. Helaas kwam er net een dikke wolk aan, en verdween de zon daarin.

Terug in het hotel Falco opgehaald en we zijn bij een Chinees restaurant gaan eten waar je kleine kommetjes besteld met verschillende gerechten in een bouillon. Ze benadrukte nog wel drie keer dat ze alleen varkensvlees hadden, dus of we wel zeker weten hier wilden eten (de meeste Maleisiërs eten geen varkensvlees vanwege hun geloof). Maar daarna was ze heel vriendelijk om aan te geven wat het meest geschikt voor buitenlanders was, varkenshart leek haar minder geschikt, uhm ja idd ;)

Nadat we wat hadden getwijfeld over wat nu het beste was met het weer de volgende ochtend (het zag er nogal grijs uit met kans op regen), besloten we om toch naar de eilanden te gaan. Strandspullen ingepakt en we liepen (Falco nog ietwat strompelend) naar de haven. We werden steeds doorverwezen van loket naar loket, maar toen hadden we er eentje waarbij we afspraken dat we naar twee eilanden wilden gaan.

In een op zich rustig tempo vaarden we naar het eerste eiland, maar vanwege de golfslag moest iedereen zicht toch goed vasthouden. Er zat een Chinese meneer in de boot die het totaal niet leuk vond. Natuurlijk niet leuk voor hem, maar de manier waarop hij dat uitte was weer zo kinderlijk dat het grappig was :P

Aangekomen bij het eerste eiland zagen we al meteen verschillende vissen rond de pier zwemmen in het heldere water. Het strand was wat vol met toeristen, maar genoeg ruimte om rustig ons handdoekje neer te leggen. Tijdens het snorkelen zagen we nog veel meer vissen, en verbazingwekkend waren de meeste vissen rondom een groep beginnende duikers en snorkelaars die juist enorm aan het plonsen waren.

Anderhalf uur later stonden we weer op de pier en bracht een bootje ons naar het tweede eiland. We vaarden nu met de golfslag mee, dus dat ging een stuk beter. Het tweede strandje was een stukje rustiger en langgerekter. Ook hier gingen we weer snorkelen en zagen nog verschillende stukjes koraal, al zag je ook dat er veel beschadigd was. Verder verschillende soorten vissen en zelfs een pijlstaartrog! Falco was nog de andere kant op gesnorkeld, maar kwam redelijk snel terug, hij werd achtervolgt door een groep wit/roze visjes die m probeerden te bijten :P

Daarna een tijdje gelezen op het strand en om vier uur werden we weer op de pier verwacht en bracht een bootje ons weer terug naar KK. Hier hebben we ons eerst opgefrist in het hotel en zijn ‘s avonds gaan eten in een Hongaars restaurant (ja inderdaad we zijn nog in Borneo ;)). Heerlijk gegeten!

De volgende dag moesten we eerst onze spullen verplaatsen naar een slaapzaal (vijf stapelbedden voor onszelf waarvan we er zo’n drie van gebruikten met alle spullen overal :P). Buiten kwamen we midden in de zondagmarkt terecht die voor ons hotel was opgezet. Naast de gebruikelijke spullen als groenten, toeristenzooi en random waar in het algemeen, waren er ook verrassend veel planten, zaadjes en stekjes. Helaas zou een mango stekje het niet overleven in onze backpack tot in Nederland, dus maar niet gekocht.

Bij de bushalte vonden we de juiste minibus naar Kuala Besud (onze bestemming voor die dag) en na een ruim half uur was de bus vol en konden we vertrekken. Anderhalf uur later stonden we midden tussen de lokale bevolking tijdens hét evenement van het jaar: de paarden- en buffelraces. Natuurlijk kan je hier niet naar kijken zonder hapje en drankje, dus met wat gefrituurde banaan en een verfrissende ijskoffie keken we als eerste naar de paardenparade waarbij zowel de berijders als de paarden aangekleed waren in traditionele kleding met gezellige belletjes en over een groot grasveld reden.

We liepen een half rondje om het veld heen en stonden vanaf het podium te kijken naar een soort korfbal op paarden en daarna een steekspel. Ondertussen werden we door verschillende mensen aangesproken die het wel leuk vonden dat er toeristen kwamen kijken. We kregen ook meteen weer koffie en hapjes aangeboden en bijna iedereen die langsliep groette en lachte vriendelijk.

Het was die dag wel erg warm en we liepen verder naar de andere kant van het veld waar we onder de bomen konden zitten en er een klein briesje woei. Nadat we een tijdje zaten begon het volgende onderdeel: de buffelrace. Die dieren kunnen nog best hard lopen! Daarna kwamen er vier zestienjarige meisjes naast ons zitten die in waren voor een gezellig praatje en hun Engels wilden oefenen. Zo grappig om te merken dat het niet uitmaakt waar je op de wereld bent; in een groepje heb je altijd dezelfde types, een extraverte, een introverte, een slimmere en een grappige. We hebben over van alles zitten praten: over school, Borneo, Europa, de islam, geloof in het algemeen, hobby’s. En uiteindelijk natuurlijk op de foto en vrienden geworden op Instagram ;)

Na nog een estafette race van paarden en buffels, en een race waarbij de buffelberijders eerst een zak moesten ophalen en dan weer terugrijden (waarbij de buffels alle kanten opgingen tot grote hilariteit van alle kijkers) was het afgelopen en gingen we terug naar de bushalte. Ook al hadden ze bij aankomst gezegd dat er vaak busjes terug waren, die waren er nu dus niet. Gelukkig konden we mee in een gedeelde taxi terug naar KK.

Terug in KK klom Falco nog naar het uitzichtpunt voor de zonsondergang en ik liep vast terug naar het hotel om met mn moeder te bellen. Alleen daar aangekomen bleek dat de deur van de slaapzaal niet meer open ging. Terwijl ik belde liep de jongen van de receptie zo’n vijf keer op en neer met steeds nieuwe sleutels, half de deur inbeukend maar daar stopte ie snel mee toen ook de halve muur begon te bewegen :P Gelukkig ging de deur uiteindelijk met wat duwen en trekken open en hebben we m maar open gelaten. ‘s Avonds nog een roti canai gegeten en vervolgens de tassen ingepakt en vroeg naar bed.

Vroeg in de ochtend hesen we de backpacks op onze rug en liepen we naar de haven waar we de tickets voor de boot naar Brunei kochten. Een kort ontbijt verder en we konden de boot op. Alhoewel boot, het was meer een vrieskist. Daarnaast schommelde de boot best hevig, konden we beneden niet door de ramen kijken en stonk het ook nog, dus al met al begon ik langzaam misselijk te worden. Ik ben maar verplaatst naar de eerste klas boven waar het iets beter ging, en ook Falco die normaal nooit misselijk werd kwam maar boven zitten.

Een paar uur later kwamen we aan op een Maleisisch eiland vlak voor de kust van Brunei waar we van boot moesten wisselen. Voor de volgende boot hadden we nog twee uur te gaan en konden we lunchen en ontdooien ;) De tweede boot was gelukkig iets warmer en een uur later kwamen we aan in Brunei. Net voor de kust zagen we een enorm olieplatform, want ook al is Brunei heel klein, het is een enorm rijk land door de hoeveelheid olie.

Tijd om dit miniland te gaan verkennen!

Groeten,
Nienke

Foto's: https://photos.app.goo.gl/iSWPP3YAhdqwfDfZ2