Avonturen in Railay en Koh Phi Phi
Blijf op de hoogte en volg Nienke
05 Oktober 2017 | Thailand, Ko Phi Phi Don
De volgende dag was het tijd voor de bezienswaardigheden van Railay. Met een sapje in de hand waren we op weg naar de eerste grot toen we een ander stel tegenkwamen waarvan het meisje een steen in haar hand had. Ze waarschuwden ons voor de grote hoeveelheid apen iets verderop die alles pakten waar ze zin in hadden. Op dat moment kwam er een ander koppel langslopen waarvan de man zei als je met je handen wappert is er niets aan de hand. Dus we besloten om achter hen aan te lopen. Nou ik was nog geen twee meter verder of de eerste aap griste mn drinken al uit mn hand. Hij gooide het rietje weg, haalde de deksel eraf en dronk het rustig op... Het helpt ook niet echt dat mensen na ons de apen gewoon een blikje cola geven, zo leren ze niet echt om mensen met rust te laten.
De grot zelf was niet heel groot maar wel leuk om even doorheen te lopen. Het blijft toch altijd indrukwekkend als je denkt hoe lang het duurt om zo’n stalactiet te maken. Na de grot liepen we via de oostkant naar het zuiden en kwamen we langs het mangrovebos. Met hoog water ziet dit er mooi uit, maar met laagwater ietwat troosteloos. We zagen hierdoor wel iets wat eerst leek op een witte voetbal, maar een dode egelvis bleek te zijn (zo’n vis die zichzelf opblaast en stekels heeft).
We liepen verder over een pad langs de rotsen, waar we eerst nog gewaarschuwd werden om geen eten bij ons te hebben: ook dit pad werd zo’n beetje geterroriseerd door apen. Gelukkig zonder problemen kwamen we uit bij een strandje met een open grot genaamd de Prinsessengrot. Ik weet niet wat jullie bij de naam verwachten, maar ik had niet bedacht dat de grot gevuld zou zijn met penissen... In combinatie met de baarmoeder van de prinses worden deze gezien als geluk voor de aarde en de mensheid (lijkt me logisch want zonder die twee was er geen mensheid ;)). Wat hierbij nog wel opviel was het bord met de waarschuwing: plaats geen offers die ongepast zijn. Juist :P
De apen hadden ondertussen ook het strand bereikt en alle mensen die relaxt lagen te zonnen sprongen op om hun tassen te beschermen, of om deze uit schrik maar meteen naar de apen toe te gooien en dan te bedenken dat ze de spullen nog nodig hadden :P Mja er was ook een man die nootjes ging voeren...
Ik besloot om naar een ander strand te lopen waar geen apen waren en daar rustig te liggen. Falco zou om de rots heen te snorkelen naar hetzelfde strand. Een uur later kwam hij eindelijk aan, z’n voeten vol krassen en een kapotte slipper. Door de golfslag, de rotsen en het koraal was het niet het ontspannen snorkeltochtje dat hij voor ogen had gehad. Even bijkomen met een biertje en de zonsondergang kijken.
Van anderen hadden we gehoord over een blauwe lagune en een mooi uitzichtpunt die je kon bereiken door een rots op te klimmen. Dus sportschoenen aan en kleren die vies mogen worden en we gingen op pad. Aangekomen bij de rots die recht omhoog ging zag ik niet echt een pad, maar er kwam net een meisje naar beneden die aangaf dat het hier inderdaad omhoog was voor het uitzicht en daarna over een modderig pad glibberend naar beneden richting de lagune.
De rots omhoog ging redelijk soepel met veel houvast en hier en daar een touw als hulpmiddel. Ik was wel aan het denken hoe we weer beneden moesten komen, maar goed dat was latere zorg. Het uitzichtpunt was inderdaad adembenemend, waarbij je uitkeek op het schiereiland met aan beide kanten blauwe zee, groene bomen en het karstgebergte. Vervolgens door naar het modderpad naar beneden. Pff dat was inderdaad af en toe glibberen dus rustig aan, ook op de gladde bamboetrappen even later. De lagune was prachtig en we konden er heerlijk zwemmen en afkoelen. Daarna weer terug glibberen omhoog, en langzaam de rots af. Zeer zeker de moeite waard, maar wel eenmalig ;)
Om acht uur ‘s ochtends was het tijd om de boot te nemen naar het volgende eiland: Ko Phi Phi. Hier zagen we ook het Colombiaanse pasgetrouwde stel dat we de dag ervoor hadden ontmoet. In twee weken reisden zij vanaf Tokio naar Thailand, Vietnam, Cambodja en weer Thailand. Een iets ander reistempo zeg maar ;)
Als eerste merkten we het prachtig blauwe water op toen we aankwemen op Phi Phi. Als tweede merkten we hoe toeristisch het hier is. Op hetzelfde moment meerden er verschillende boten aan, stond de pier vol met bordjesmensen (aanbieders van hotels en tours), en het gehele plaatsje tussen de twee stranden was volgebouwd met hotels, restaurants en massagesalons. Na bij wat hotels te hebben rondgevraagd lieten we onze spullen achter op de kamer en hadden we een picknick lunch op het strand. Net daarna begon het te regenen en we besloten ons kanotochtje nog even uit te stellen en eerst maar even te gaan zwemmen bij de poolparty. Nat word je dan toch wel ;)
Rond drie uur was het bijna droog en huurden we een kano voor drie uur. Eerst peddelden we in een half uur langs de kust naar een strandje vlakbij dat bekend staat onder de naam Monkey Bay. Je raadt het al, vanwege de apen die er zijn. Er was maar één aap op dat moment, maar toch kon je beter je tas vasthouden en eigenlijk maar beter in het water blijven staan waar ze niet durven te komen. Het strand was gemaakt van perfect wit zacht zand dat heerlijk aanvoelde tussen je tenen en het water was helderblauw.
Om de beurt hebben we wat gesnorkeld en zagen we wat visjes en koraal. Verder waren er veel dikke zwarte zeekomkommers waar je toch liever niet op gaat staan ook al hebben ze geen stekels. Daarna stapten we weer in de kano en staken we de baai over naar een strandje aan de andere kant. Hier bleek er alleen veel meer golfslag te zijn en we kwamen met nogal een golf aan op het strand. Ik probeerde snel de tas te pakken om de handdoek wat droog te houden, en sprong op het strand. Niet oplettend op de volgende golf die de kano vervolgens tegen mij aan sloeg en over m’n voeten heen schuurden. Zo pijnlijk! Zowel m’n voeten als onderbenen deden zo’n zeer dat ik niet wist waar ik het moest zoeken en twee meter verder maar op de grond ben gaan liggen.
Falco trok ondertussen de boot op het zand en gelukkig ging de pijn langzaam weg; een geschaafde voet en kuit achterlatend... Mja weinig aan te doen op dat moment behalve schoon te spoelen, en op zich ging het wel weer. Falco heeft nog even gesnorkeld, maar vanwege de golfslag was er minder te zien. Op het strand liepen ondertussen allemaal slakken met verschillende huisjes rond, dat was grappig om te zien, vooral als ze een krab tegenkwamen en ze beide heel stil gingen staan.
Na de golven wat bestudeerd te hebben hadden we een rustig moment gevonden om door de branding te peddelen en gingen we op weg terug. Net buiten de baai zagen we opeens een bliksemschicht in de verte met een enorm donkere lucht: onweer. Totaal niet chill als je op open water bent. Falco begon te tellen om een schatting te maken van de afstand. Hij wilde net zeggen, ach het is zo’n 15 km ver weg toen de volgende bliksem opeens in de rots naast ons was met meteen een enorme donder!
Terug naar de verlaten baai was ook geen oplossing, want over twee uur zou het donker worden. Dus we besloten om zo dicht langs de rotsen als mogelijk was met de golfslag te peddelen zodat we niet het hoogste punt zouden zijn. Falco al zingend om de stemming er een beetje in te houden peddelden we op een zo snel mogelijk tempo terug. De volgende bliksems waren gelukkig weer wat verder weg, maar wel aan beide kanten van ons. Het laatste stuk moesten we over open water, we kregen tegenwind en het begon nu ook harder te regenen. Ik moest toch denken aan de Nederlandse kustwacht die ons al lang hadden opgepikt van zee, maar hier vaarden de lokale mensen gewoon rustig door in hun gemotoriseerde bootjes. Na bijna een uur waren we eindelijk weer veilig terug op het eiland; hoog tijd voor een biertje om bij te komen. Wat een middag, al bleek de pech nog niet over...
Na een warme douche in het hotel gingen we naar het restaurant om samen met het Colombiaanse stel te eten. Alleen kon ik met m’n kapotte voeten niet op slippers of in schoenen. Gelukkig was het niet ver en worden de straten hier goed schoon gemaakt. Dus opeens was ik zelf zo’n hippie op blote voeten :P Gezellig gekletst, gegeten en een cocktail gedronken en toen was het tijd om te gaan slapen. Een uur later werd ik enorm misselijk wakker en verschillende keren moeten overgeven. Blijkbaar zat er iets verkeerd in de cocktail... Falco is nog een nieuwe fles water gaan halen om vier uur ‘s ochtends (dan weer het voordeel van zo’n toeristenplek) en rond vijf uur konden we eindelijk wat slapen.
De volgende ochtend was ik enorm slap dus in bed gebleven. Falco is ‘s middags een wandeling gaan maken over het eiland naar verschillende uitzichtpunten en daarna hebben we samen gegeten. Aangezien ik vroeg naar bed ging besloot Falco nog wat te gaan drinken met de Colombianen op een strandfeest.
Kapotte voeten die je eigenlijk niet teveel nat wil hebben, en waar je ook geen zand in wil; een eiland is dan niet echt de handigste plek. Ondertussen kon ik op een slipper en een balerina wel weer lopen, dus terwijl Falco een boottocht naar verschillende strandjes deed, ben ik naar een uitzichtpunt gegaan om in de zon een boekje te lezen en van het uitzicht te genieten. En nu hebben we gegeten, zijn de backpacks weer ingepakt en gaan we morgen naar Koh Lanta. Hopelijk gaat het daar allemaal wat beter ;) (al is Phi Phi wel echt mooi, dus kijk zeker de foto’s: https://photos.app.goo.gl/UWros03JPhQg7j9e2 )
Groetjes!
De grot zelf was niet heel groot maar wel leuk om even doorheen te lopen. Het blijft toch altijd indrukwekkend als je denkt hoe lang het duurt om zo’n stalactiet te maken. Na de grot liepen we via de oostkant naar het zuiden en kwamen we langs het mangrovebos. Met hoog water ziet dit er mooi uit, maar met laagwater ietwat troosteloos. We zagen hierdoor wel iets wat eerst leek op een witte voetbal, maar een dode egelvis bleek te zijn (zo’n vis die zichzelf opblaast en stekels heeft).
We liepen verder over een pad langs de rotsen, waar we eerst nog gewaarschuwd werden om geen eten bij ons te hebben: ook dit pad werd zo’n beetje geterroriseerd door apen. Gelukkig zonder problemen kwamen we uit bij een strandje met een open grot genaamd de Prinsessengrot. Ik weet niet wat jullie bij de naam verwachten, maar ik had niet bedacht dat de grot gevuld zou zijn met penissen... In combinatie met de baarmoeder van de prinses worden deze gezien als geluk voor de aarde en de mensheid (lijkt me logisch want zonder die twee was er geen mensheid ;)). Wat hierbij nog wel opviel was het bord met de waarschuwing: plaats geen offers die ongepast zijn. Juist :P
De apen hadden ondertussen ook het strand bereikt en alle mensen die relaxt lagen te zonnen sprongen op om hun tassen te beschermen, of om deze uit schrik maar meteen naar de apen toe te gooien en dan te bedenken dat ze de spullen nog nodig hadden :P Mja er was ook een man die nootjes ging voeren...
Ik besloot om naar een ander strand te lopen waar geen apen waren en daar rustig te liggen. Falco zou om de rots heen te snorkelen naar hetzelfde strand. Een uur later kwam hij eindelijk aan, z’n voeten vol krassen en een kapotte slipper. Door de golfslag, de rotsen en het koraal was het niet het ontspannen snorkeltochtje dat hij voor ogen had gehad. Even bijkomen met een biertje en de zonsondergang kijken.
Van anderen hadden we gehoord over een blauwe lagune en een mooi uitzichtpunt die je kon bereiken door een rots op te klimmen. Dus sportschoenen aan en kleren die vies mogen worden en we gingen op pad. Aangekomen bij de rots die recht omhoog ging zag ik niet echt een pad, maar er kwam net een meisje naar beneden die aangaf dat het hier inderdaad omhoog was voor het uitzicht en daarna over een modderig pad glibberend naar beneden richting de lagune.
De rots omhoog ging redelijk soepel met veel houvast en hier en daar een touw als hulpmiddel. Ik was wel aan het denken hoe we weer beneden moesten komen, maar goed dat was latere zorg. Het uitzichtpunt was inderdaad adembenemend, waarbij je uitkeek op het schiereiland met aan beide kanten blauwe zee, groene bomen en het karstgebergte. Vervolgens door naar het modderpad naar beneden. Pff dat was inderdaad af en toe glibberen dus rustig aan, ook op de gladde bamboetrappen even later. De lagune was prachtig en we konden er heerlijk zwemmen en afkoelen. Daarna weer terug glibberen omhoog, en langzaam de rots af. Zeer zeker de moeite waard, maar wel eenmalig ;)
Om acht uur ‘s ochtends was het tijd om de boot te nemen naar het volgende eiland: Ko Phi Phi. Hier zagen we ook het Colombiaanse pasgetrouwde stel dat we de dag ervoor hadden ontmoet. In twee weken reisden zij vanaf Tokio naar Thailand, Vietnam, Cambodja en weer Thailand. Een iets ander reistempo zeg maar ;)
Als eerste merkten we het prachtig blauwe water op toen we aankwemen op Phi Phi. Als tweede merkten we hoe toeristisch het hier is. Op hetzelfde moment meerden er verschillende boten aan, stond de pier vol met bordjesmensen (aanbieders van hotels en tours), en het gehele plaatsje tussen de twee stranden was volgebouwd met hotels, restaurants en massagesalons. Na bij wat hotels te hebben rondgevraagd lieten we onze spullen achter op de kamer en hadden we een picknick lunch op het strand. Net daarna begon het te regenen en we besloten ons kanotochtje nog even uit te stellen en eerst maar even te gaan zwemmen bij de poolparty. Nat word je dan toch wel ;)
Rond drie uur was het bijna droog en huurden we een kano voor drie uur. Eerst peddelden we in een half uur langs de kust naar een strandje vlakbij dat bekend staat onder de naam Monkey Bay. Je raadt het al, vanwege de apen die er zijn. Er was maar één aap op dat moment, maar toch kon je beter je tas vasthouden en eigenlijk maar beter in het water blijven staan waar ze niet durven te komen. Het strand was gemaakt van perfect wit zacht zand dat heerlijk aanvoelde tussen je tenen en het water was helderblauw.
Om de beurt hebben we wat gesnorkeld en zagen we wat visjes en koraal. Verder waren er veel dikke zwarte zeekomkommers waar je toch liever niet op gaat staan ook al hebben ze geen stekels. Daarna stapten we weer in de kano en staken we de baai over naar een strandje aan de andere kant. Hier bleek er alleen veel meer golfslag te zijn en we kwamen met nogal een golf aan op het strand. Ik probeerde snel de tas te pakken om de handdoek wat droog te houden, en sprong op het strand. Niet oplettend op de volgende golf die de kano vervolgens tegen mij aan sloeg en over m’n voeten heen schuurden. Zo pijnlijk! Zowel m’n voeten als onderbenen deden zo’n zeer dat ik niet wist waar ik het moest zoeken en twee meter verder maar op de grond ben gaan liggen.
Falco trok ondertussen de boot op het zand en gelukkig ging de pijn langzaam weg; een geschaafde voet en kuit achterlatend... Mja weinig aan te doen op dat moment behalve schoon te spoelen, en op zich ging het wel weer. Falco heeft nog even gesnorkeld, maar vanwege de golfslag was er minder te zien. Op het strand liepen ondertussen allemaal slakken met verschillende huisjes rond, dat was grappig om te zien, vooral als ze een krab tegenkwamen en ze beide heel stil gingen staan.
Na de golven wat bestudeerd te hebben hadden we een rustig moment gevonden om door de branding te peddelen en gingen we op weg terug. Net buiten de baai zagen we opeens een bliksemschicht in de verte met een enorm donkere lucht: onweer. Totaal niet chill als je op open water bent. Falco begon te tellen om een schatting te maken van de afstand. Hij wilde net zeggen, ach het is zo’n 15 km ver weg toen de volgende bliksem opeens in de rots naast ons was met meteen een enorme donder!
Terug naar de verlaten baai was ook geen oplossing, want over twee uur zou het donker worden. Dus we besloten om zo dicht langs de rotsen als mogelijk was met de golfslag te peddelen zodat we niet het hoogste punt zouden zijn. Falco al zingend om de stemming er een beetje in te houden peddelden we op een zo snel mogelijk tempo terug. De volgende bliksems waren gelukkig weer wat verder weg, maar wel aan beide kanten van ons. Het laatste stuk moesten we over open water, we kregen tegenwind en het begon nu ook harder te regenen. Ik moest toch denken aan de Nederlandse kustwacht die ons al lang hadden opgepikt van zee, maar hier vaarden de lokale mensen gewoon rustig door in hun gemotoriseerde bootjes. Na bijna een uur waren we eindelijk weer veilig terug op het eiland; hoog tijd voor een biertje om bij te komen. Wat een middag, al bleek de pech nog niet over...
Na een warme douche in het hotel gingen we naar het restaurant om samen met het Colombiaanse stel te eten. Alleen kon ik met m’n kapotte voeten niet op slippers of in schoenen. Gelukkig was het niet ver en worden de straten hier goed schoon gemaakt. Dus opeens was ik zelf zo’n hippie op blote voeten :P Gezellig gekletst, gegeten en een cocktail gedronken en toen was het tijd om te gaan slapen. Een uur later werd ik enorm misselijk wakker en verschillende keren moeten overgeven. Blijkbaar zat er iets verkeerd in de cocktail... Falco is nog een nieuwe fles water gaan halen om vier uur ‘s ochtends (dan weer het voordeel van zo’n toeristenplek) en rond vijf uur konden we eindelijk wat slapen.
De volgende ochtend was ik enorm slap dus in bed gebleven. Falco is ‘s middags een wandeling gaan maken over het eiland naar verschillende uitzichtpunten en daarna hebben we samen gegeten. Aangezien ik vroeg naar bed ging besloot Falco nog wat te gaan drinken met de Colombianen op een strandfeest.
Kapotte voeten die je eigenlijk niet teveel nat wil hebben, en waar je ook geen zand in wil; een eiland is dan niet echt de handigste plek. Ondertussen kon ik op een slipper en een balerina wel weer lopen, dus terwijl Falco een boottocht naar verschillende strandjes deed, ben ik naar een uitzichtpunt gegaan om in de zon een boekje te lezen en van het uitzicht te genieten. En nu hebben we gegeten, zijn de backpacks weer ingepakt en gaan we morgen naar Koh Lanta. Hopelijk gaat het daar allemaal wat beter ;) (al is Phi Phi wel echt mooi, dus kijk zeker de foto’s: https://photos.app.goo.gl/UWros03JPhQg7j9e2 )
Groetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
