Bangkok, de tweede ronde

Om half zeven zouden we worden opgehaald voor de bus naar Bangkok. Nu waren we er vanuit gegaan dat we dan al wel ontbijt konden vinden aangezien ze in Cambodja altijd supervroeg actief zijn. Zes uur bleek alleen zelfs voor hen wat vroeg en de gewone eetkraampjes waren nog niet opgestart. We kwamen er eentje tegen die al worstjes aan het grillen was, maar daar was het mij toch te vroeg voor. Falco heeft er wel eentje gehaald en ik bedacht opeens dat we een taartwinkel hadden gezien, wie weet hebben ze ook broodjes. Inderdaad, en die was al open dus broodjes gekocht en klaar voor vertrek.

De minibus die ons ophaalde bracht ons eerst naar een kantoortje ergens anders in Battambang, waar we blijkbaar over moesten stappen op een tuktuk naar het algemene busstation. Daar aangekomen bleek het nog een half uur wachten, een hoop gedoe op de vroege morgen. Achja de bus was ook niet zoals gezegd een touringcar maar een slaapbus, dus we konden de anderhalf uur naar de grens slapend doorbrengen.

Na de grens zouden we van bus wisselen, dus met de backpack op liepen we eerst naar het kantoortje in Cambodja. Vertrekkaart invullen, in de rij wachten, inleveren, stempel in je paspoort en binnen tien minuten stonden we weer buiten. Vervolgens vijf minuutjes lopen en het Thaise grenskantoor in. Daar was het echt super druk, maar met de aankomstkaart konden we snel door naar de volgende ruimte. Gelukkig was daar airco, want het was een megarij die anderhalf uur duurde...

Tijd om snel een broodje te kopen en door naar de bus op weg naar Bangkok. Het laatste stuk merkte je echt het verschil met Cambodja: veel meer auto’s (zelfs file), minder groen, volgebouwd, hoge wolkenkrabbers en flitsende neonreclame. We zouden maar een nacht in Bangkok blijven dus een hotel gezocht vlakbij de KSR (de backpackersstraat in Bangkok) zodat we ook gemakkelijk weer de volgende bus konden nemen.

Na ons door alle drukte op straat te hebben geworsteld (en twee ratten hebben ontweken…) hebben we wat gegeten en besloten toen rustig naar de film te gaan. De meeste bioscopen zitten hier in winkelcentra die natuurlijk ook vol mensen, lichten en geluiden zijn. Het was allemaal wat overweldigend terwijl ik me ook realiseerde dat dit in Nederland bijvoorbeeld de normale hoeveelheid prikkels is. Toch wel echt tot rust gekomen in die weken in Cambodja en misschien ook wel prettiger leven op die manier.

Aangezien we het meeste al gezien hadden in Bangkok stonden voor vandaag eigenlijk voor de boodschappen op het programma: nieuwe lenzenvloeistof, zonnebrandcreme en nog wat van die praktische zaken die hier gemakkelijk te verkrijgen zijn. Na de lunch (tijd voor onze Thaise favorieten pad thai en tom khai gai) hebben we eerst een relaxte voetmassage gedaan. Praten is er niet bij, bij binnenkomst word je meteen gewezen op de wificode of het kussentje voor je hoofd om op in slaap te vallen. Daarna kwamen we langs een spelletjescafé waar we iets gingen drinken. En doordat we het meest uitgebreide opzetspel ooit uitkozen (Civilization) hebben we daar de hele middag gezeten :P

Vervolgens terug naar het hotel om de tassen op te halen en te eten voordat we werden opgehaald voor de nachtbus naar Koh Tao. Terwijl we op de brede stoep stonden te wachten moesten we met z’n allen weg van de rand en zover mogelijk tegen de muur gaan staan, want de koning kwam langs rijden. Die man heeft toch een zwaar vertekend beeld van de stad als hij er doorheen rijdt: geen files en bijna geen mensen op straat.

De bus zelf was prima, dubbeldekker waarbij we boven voorin zaten. Stoelen achterover en slapen maar! Echter maar tot half één want toen maakten we een stop en maakte de chauffeur ons wakker dat we nu gingen eten. Uhhh nee bedankt op dit tijdstip. Een half uur later reden we verder, tot we om vier uur bij de haven aankwamen. Hier moesten we nog 2,5 uur wachten op de boot, maar dat mocht niet in de bus. Binnen stonden gelukkig wat zachtere stoelen en konden we wat slapen. Zo goed blijkbaar zelfs dat ik om kwart over zes wakker werd en iedereen al richting de boot was zonder dat we dat gemerkt hadden. Snel erheen waar we op de boot in een halve vrieskist belandden. Waarom die airco toch steeds zo hard moet staan??

Na twee uur varen kwamen we aan op het eilandje Koh Tao. Het is maar 21 km2 groot, maar de perfecte plek om te snorkelen en te (leren) duiken. Op de boot waren al twee touroperators die pakketten aanboden en eentje klonk goed voor ons. Dus bij aankomst konden we in de achterbak van de Jeep die klaarstond en werden we naar de duikschool gebracht. Hier lieten ze ons zien hoe ze werkten en konden we ook de bungalow bekijken die bij de prijs in was begrepen. Het zag er allemaal prima uit, dus papieren ingevuld, betaald en spullen in de bungalow installeren. De volgende dagen staan in het teken van de duikcursus!

Liefs, Nienke

Foto's: https://photos.app.goo.gl/Q95UVTTAkGw0sums2