Krabben in Kep en verjaardag in Phnom Penh

Voor we de bus namen naar Kep hadden we nog een paar uurtjes in Kampot. Voor mij was het ondertussen de hoogste tijd om ook eens naar de kapper te gaan, en het bordje “Broken English spoken perfectly” klonk toch bemoedigend :P Ik heb het maar eenvoudig bij knippen gelaten (oranje geverfd haar zag ik niet echt zitten), en na twintig minuten en tien woorden Engels, stond ik prima geknipt voor 2 dollar weer buiten.

Om twaalf uur werden we opgehaald door de tuktuk om ons bij de bus af te zetten. Hier bleek pas hoeveel het geregend had, deze straten stonden compleet blank tot halverwege je kuiten! Ondertussen reis ik ook meestal op slippers aangezien die het snelst droog of schoon als je weer eens door een modderpoel moet om in/uit de bus te komen.

Kep is maar een uurtje rijden vanaf Kampot, dus we waren snel op de plek van bestemming. De bus zette ons af in het kleine centrum naast het strand waar we meteen een guesthouse vonden, een scooter regelden: klaar voor de krabben. Kep is namelijk dé plek om krab te eten aangezien ze zo uit het water in de pan gaan. We reden dus naar de krabbenmarkt om dat eens uit te proberen. In de chaos van deze nogal smerige markt probeerden we duidelijk te maken dat we krab wilden proeven. Hiervoor moesten we eerst bij de ene mevrouw krabben kopen, bracht een man ons naar een andere mevrouw die ze vervolgens kookte, en zo stonden we tien minuten later met een plastic zakje gekookte krabben.

Iets verderop vonden we een soort hutje die hier veel langs het strand staan waar je in kan picknicken, en toen bedachten we ons dat we eigenlijk geen idee hadden hoe je zo’n krab moet eten :P Maar na de eerste hadden we de truc door en was het lekker om te eten voor een keer.

We reden door naar het National Park waar we met de scooter over een zandweg omhoog en omlaag hobbelden. Voor mensen die ook naar Kep willen, ik zou het aanraden om te wandelen. Vanaf de berg had je af en toe een mooi uitzicht door de bomen op de landelijke omgeving aan de ene kant en de zee aan de andere kant. En onderweg veel geluiden van vogels, apen en andere dieren.

Na het National Park kwamen we langs een tempel (goh wat een verrassing ;)), waar we een tijdje met een Wit Rus hebben gepraat die daar na omzwervingen via India en Thailand terecht was geraakt. Hij liet ons ook de binnenkant van de nieuwe tempel zien die compleet beschilderd was met verhalen van Boeddha. De monnik van de tempel zei ook nog een gebed voor ons op en liet ons zien hoe je moest bidden met de wierookstokjes. We hebben het ondertussen veel mensen zien doen, maar het is fijn als iemand het een keer precies uitlegt zodat je het geheel kent.

Terug in het centrumpje hebben we nog even met onze voeten in het water gestaan tussen alle spelende kinderen waarvan de ouders langs het strand zaten te picknicken. Er zijn maar weinig volwassen Cambodjanen die voor de lol in zee zwemmen.

De volgende dag namen we alweer de bus naar de hoofdstad, Phnom Penh. We kwamen aan in de spits en de drukte en opstoppingen waren weer even wennen na alle rustige plaatsen van de afgelopen dagen. Na onze spullen in het guesthouse achter gelaten te hebben zijn we gaan eten bij het Friends Restaurant, een restaurant waar ze jongeren, meestal van de straat, een opleiding geven. En heerlijk leren koken!

Na het eten hebben we een stukje over de boulevard langs de rivier geslenterd en vervolgens naar de film geweest. Heel even leek het erop dat ze ook hier geen ondertiteling hadden bij de Engelse film, maar de ondertiteling was er wel, maar half doorzichtig. Het lijkt mij redelijk vermoeiend om zo de tekst te lezen, maar tegelijkertijd een goede stimulans om naar het Engels te luisteren. Het niveau Engels is trouwens best hoog overal in Cambodja, bijna iedereen spreekt wel een beetje Engels, en met de meesten (van alle leeftijden) kan je wel een gesprekje voeren.

Na eerst van hotel te zijn gewisseld was het vervolgens tijd om alle toeristische attracties van Phnom Penh te bezichtigen. Via twee parken met standbeelden en grote pleinen (ik hou meer van parken met bomen, maar ’s avonds worden deze pleinen volop gebruikt voor sporten, wandelen en spelen) kwamen we uit bij Wat Ounalom (en dus niet oenemeloen wat ik er eerst van maakte :P). Dit is de belangrijkste boeddhistische tempel van Cambodja. Hierna liepen we door naar Wat Phnom, je raadt het al, de tempelberg waaraan de stad haar naam heeft te danken.

Via de centrale markt voor wat praktische inkopen als naald en draad en een verse loempia, liepen we naar het Koninklijk Paleis. Deze bestaat uit verschillende gebouwen zoals de troonzaal, een gebouw om te eten en naar voorstellingen te kijken, en verscheidene tempels waaronder de Zilveren pagode. De pagode wordt zo genoemd vanwege alle zilveren vloertegels, alleen zie je daar bijna niets van door het grote tapijt wat er overheen is gelegd. Wel zie je vele boeddha’s waarvan eentje compleet van goud en met een mega diamant van 25 karaat. Verder was er nog een tempel met een voetafdruk van Boeddha waarbij ik me toch serieus begon af te vragen of Boeddha niet stiekem een reus was, of een voetprobleem had met deze afdruk van wel zeven meter (of hij leefde op grote voet, dat kan ook nog (dat was het laatste flauwe grapje, komt door de warmte ;) )). Hoog tijd om even af te koelen in het rooftop zwembad van ons hotel!

Hierna trokken we gemakkelijke kleren aan en gingen we naar een tempel vlakbij het hotel voor een uur meditatie. Voor ons en de anderen die voor het eerst waren, legde een monnik buiten eerst uit wat het doel van meditatie is en hoe je dat kunt opbouwen. Vervolgens hebben we zo’n veertig minuten geprobeerd om alleen op je adem te letten. Dat ging bij mij tien minuten best aardig, maar je merkt toch dat je snel afdwaalt en aan dingen gaat denken als het oncomfortabele zitten, de warmte en je maag die aan het knorren is :P Maar het was interessant om zo samen te zitten met een mix van monniken, lokale bevolking van alle leeftijden en een aantal toeristen, en ook rustgevend, dus wie weet gaan we nog een keer.

Een van de andere toeristen bij de meditatie bleek een Frans meisje te zijn die we hadden leren kennen tijdens de boottocht in Cat Ba, Vietnam. Samen met haar en een Italiaanse uit haar hostel hebben we gezellig samen gegeten en bijgepraat over wat iedereen sindsdien had gedaan.

De volgende dag was mijn verjaardag (vandaar het luxe hotel met rooftop zwembad), en hebben we het heerlijk rustig aangedaan met uitslapen, ontbijtbuffet, zwemmen, een taartje eten (met obers die happy birthday zongen :P), en vervolgens als cadeautje een uitgebreide scrub- en massagesessie. Falco had in de hotelkamer verder slingers en ballonnen opgehangen, en met alle verjaardagswensen en een super verrassingsvideo was het een geslaagde verjaardag!

Helaas is ons budget niet zo ruim dat we elke dag in zo’n hotel kunnen blijven, dus zijn we weer verplaatst naar een simpeler hotel. Eerst hadden we besloten om vandaag naar de killing fields te gaan, maar vanwege de brandende zon besloten we om dat morgen te gaan doen, en vandaag naar een waterpark te gaan. Deze lag net buiten de stad en had een paar glijbanen, een zwembad en een lazy river om relaxed rond te dobberen. Aan het eind van de middag werd de lucht opeens super donker en was het weer tijd voor een enorme hoosbui. Dan ziet zo’n waterpark er een stuk minder aantrekkelijk uit ;)

’s Avonds zijn we naar een dansvoorstelling gegaan van traditionele Cambodjaanse dans met traditionele muziek. Van te voren werd uitgelegd dat dit bijna verloren was gegaan door het bewind van de Khmer Rouge, maar dat ze het aan de hand van verhalen van oudere overlevenden en het bestuderen van afbeeldingen in oude tempels weer hebben kunnen ontwikkelen. Het was een gevarieerde voorstelling met zowel dansen voor koningen en goden (een langzame dans met veel precieze handbewegingen) als dansen over het dagelijks leven (vissen en rijst oogsten) en mythische veldslagen (tussen het apenleger en de reuzen).

Tijdens onze laatste dag in Phnom Penh zijn we naar de killing fields gegaan die zo’n 20 km buiten de stad liggen. Dit was een van de vele killing fields die door de Khmer Rouge gebruikt werden om mensen te vermoorden die tegen het regime waren, gestudeerd hadden of domweg omdat ze een bril droegen. Behalve de gedenktempel waarin allemaal botten zijn geplaatst zie je op het eerste oog alleen een veld met wat kleine heuveltjes, wat bomen, een vijver en her en der wat borden. Maar als je de verhalen van de audiotour hoort besef je pas hoe verschrikkelijk het was wat daar gebeurde. Het meest indrukwekkende en afschuwelijke vond ik om te horen hoe mensen niet werden doodgeschoten, maar met landbouwwerktuigen werden neergeknuppeld of gestoken waardoor mensen niet meteen overleden, en de boom waartegen baby’s werden geslagen voor ze bij hun moeder in het massagraf werden gegooid. Zelfs de eenvoudigste voorstelling daarvan maakt je gewoonweg wiebelig en misselijk. Als je daarna weer het gewone leven van nu op straat ziet is het des te verbazingwekkender dat alle mensen hier zo vrolijk zijn en te beseffen hoe snel ze alles weer hebben opgebouwd.

Om het allemaal wat te laten bezinken namen we de rustige en landelijke route terug naar de stad waar we tenslotte nog een bezoekje brachten aan een lokale markt. Het blijft toch interessant om te ontdekken wat er allemaal verkocht wordt, te raden wat bepaalde dingen zijn en nieuwe dingen te proeven. Ondertussen kunnen we wel zeggen dat we de meeste vruchten kennen en geproefd hebben, en ook de meeste groenten. Bepaalde (hier vaak gedroogde) vlees- en vishapjes laten we toch maar voor wat ze zijn, vooral als er tien vliegen op zitten… ;)

Smakelijk! Nienke

Foto's: https://goo.gl/photos/pahueuLqSEu56x8q9