Voorlopig laatste daagjes Colombia (en de foto's!)

Terwijl de foto’s aan het uploaden zijn, tijd om jullie bij te praten over de afgelopen dagen, en voorlopig ook de laatste dagen Colombia, want vannacht vertrekken we naar Peru!

Na Cartagena vertrokken we (de hele familie behalve Falco zn moeder, want die moest al terug vanwege werk) richting Medellin.De rit duurde langer dan verwacht, zou 12 uur rijden zijn, maar dan is exclusief pauzes en een dichte mist in de bergen ’s avonds waardoor je niet verder ziet dan de volgende bocht. Scheelt dat de koppigheid van Falco zn vader niet alleen bestaat uit het stug doorrijden op de verkeerde weg, maar ook doorrijden tot we er zijn, en zo waren we uiteindelijk om twaalf uur ’s nachts in Medellin bij Juan, een vriend van Falco die ook in Leuven gestudeerd heeft.

De volgende dag gingen we samen met Juan op pad door Medellin. Medellin is de enige stad in Colombia met een metro (bovengronds dat wel), dus daar moesten we in als bezienswaardigheid, ok, ik ga wel mee ;) Voordeel van bovengronds is dat je meteen wel de stad kan bekijken. Ik vond het zelf niet een zeer bijzondere stad, zeg maar een grote stad met winkels, drukte, een kerk, een plein, wat barretjes, enz. Wat ik wel bij mezelf merkte is dat ik over de ergste cultuurschok heen ben. Ik liep relaxed door de stad en zelfs in de taxi die weer de nodige kunsten uithaalde om toch als eerste voor het stoplicht te eindigen zat ik rustig te praten zonder me krampachtig vast te grijpen aan de deur omdat er geen veiligheidsgordels zijn. Ben er ondertussen achter dat hoewel het nogal chaotisch is, iedereen daar aan gewend is, waardoor het soort van wel weer soepel verloopt.
’s Avonds zijn we met zn allen naar Pueblito Paisa gegaan. Dat is een nagebouwd standaard dorpje uit het binnenland uit de jaren 50 bovenop een berg midden in de stad. Zeer toeristisch, maar je hebt een mooi uitzicht over de stad met alle lichtjes, en het was wel leuk om te zien hoe huizen er hier uitzagen. Moet zeggen dat de gemiddelde inrichting redelijk overeen komt met de oude huizen in Nederland, alleen de keuken was toch wel anders (half zichtbaar op de foto). Kreeg een beetje het gevoel van het Openluchtmuseum zeg maar ;)

De volgende dag gingen we weer de auto in, op naar Armenia. Het zou een reis zijn van 8 uur, op zich te doen op een dag, maar niet als je eerst de verkeerde afslag neemt in Medellin (niet zo heel ingewikkeld, want nog steeds een grote verkeerschaos, zeer korte afslagen en maar 1 bord twee meter voor de afslag), terechtkomt in een megafile vanwege wegopbrekingen aan beide kanten van de weg waardoor we terug moesten rijden en een omweg moesten nemen, weer de verkeerde afslag neemt verderop en zo de bergroute neemt ipv de snelle weg via de tunnel.
De route onderweg was wel erg mooi! Een lange tijd reden we door de bergen met mooie uitzichten, aparte bergvormen die begroeid zijn met oa palmbomen en citroenbomen en op de raarste plekken zie je zelfs nog koeien lopen (hebben ze ook van die borden voor: pas op voor overstekende koeien :P). Verder reden we ook een lange tijd langs de rivier. Dit merk je ook aan de dorpjes waar je doorheen rijdt, want deze hebben dan allemaal kraampjes met vissen ipv chorizoworst of citroensap.

Om negen uur kwamen we aan in Armenia, waar ouders van een vriend van Falco ons opwachtten. Falco en ik zouden bij hen blijven slapen, en de rest reed door naar Ibague. Na even wat gedronken te hebben gingen we naar het huis van die ouders, een zogenoemde‘finca’ (een soort landhuis). Een erg mooi huis met veel planten en met uitzicht op hun land. Het is wat moeilijk te omschrijven, maar het huis ligt bovenop een berg en achter het huis loopt het land steil af naar beneden en aan de overkant gaat het weer omhoog. Op hun land verbouwen ze, zoals de meesten in die regio, koffie en platano (het andere type bananenboom). Dit kan daar goed, omdat het redelijk warm is, maar ook veel regent. Falco en ik gingen de volgende dag naar een pretpark daar vlakbij. De entree was wat anders dan gewend, want voor je bij de attracties was, ging je met een kabelbaan tig meter naar beneden, omdat de entree bovenop de berg lag, en de rest een stuk lager. Je zou het ook kunnen lopen en het zogenoemde koffiepad kunnen lopen, maar nu hadden we een beter uitzicht. Het park was ongeveer zoals de meeste attractieparken, maar hier kon je ook een rondje op een paard rijden. Nu ben ik totaal geen fan van paardrijden sinds ik er als kind afgedonderd ben, maar goed, tijd om het een tweede kans te geven, een rondje van 20 min in een groep onder begeleiding, leek me toch goed te doen ;) Daarna zijn we nog bijna alle andere attracties in geweest (achtbaan waar je gezellig met zn tweeen in een stoeltje kon zitten, wildwaterbaan waar ik dus echt de volle laag kreeg, gelukkig was het warm weer, karten, enz).
Om een uurtje of vijf zijn we teruggegaan naar de finca en na een cafe con leche (je kan niet in de koffiestreek zijn zonder koffie te drinken ;)) zijn we op de bus gestapt naar Bogota. Dit zou zeven uur duren, maar na twee uur stonden we gewoon compleet stil midden in de bergen. Niemand die hier echt van op leek te kijken, blijkbaar gebeurde het daar vaker. Mja nadat dit nog drie keer gebeurde, hadden we dus wel een vertraging van ruim vier uur, dus waren we pas om half negen in Bogota.. Thuis eerst ontbeten, de eerste was in de machine gegooid en nog maar even een dutje gaan doen.

Dat was gister, en sindsdien hebben we vooral gewassen, wat boodschapjes gedaan, beetje bijkomen van de trip, en net een hostel uitgezocht voor in Lima. Voor mij is het nu ook hoog tijd om mn tas weer in te pakken en dan nog wat uurtjes slaap te pakken. De volgende update komt dus vanuit Peru!
Besitos! Xxx

PS: De link om de langverwachte foto’s te bekijken: https://picasaweb.google.com/NienkeMontpellier/Colombia?authkey=Gv1sRgCNTGhvfT9_61ZQ