Mieren, schorpioen, aapjes en vissen

Een iets vertraagde update, noem het Colombian style ;) Maar hier het vervolg op Tayrona Parque!
Het Tayrona Parque is best voor te stellen als een soort van de jungle (zoiets als in het hoofdgebouw van Centerparcs, maar dan zonder de mooie tegelpaadjes en schattige winkeltjes, en veel groter, en met veel meer grote rode bijtende mieren en hagedissen :P) net naast de zee die echt superblauw is, wit strand, palmbomen, verdwaalde kokosnoot (die trouwens echt niet gewoon openbreken op het moment dat ze op de grond vallen, je hebt er nog een flink kapmes voor nodig om ze leeg te kunnen drinken!). Zie hopelijk ook de foto’s, ga zo een poging doen ze te uploaden. De eerste avond dat we er eindelijk waren, konden we nog niet helemaal het park in omdat het hoogseizoen is en het goed vol stond. We konden onze tentjes daarom opzetten bij het eerste kampeerterrein net na de ingang. Nu was dit voor mij even wennen, want echt gekampeerd heb ik geloof ik maar een keer tijdens een zeilkamp. Gelukkig had ik wel een zaklamp meegenomen, want vanaf half zeven was het dus donker (beetje maanlicht wel). Toen de tent stond (5 min, niets geen relatiecrisis ;)), ging ik gewapend met zaklamp en wcrolletje onder de arm richting de wc’s onder een rieten afdakje, waar ik eerst nog dacht, goh ik zal even wat rondschijnen om te zien of er geen grote spin zit ofzo (niet zo’n fan van zeg maar;)), zat daar een minischorpioen op de achterkant van de deur! Welkom in de wereld die natuur heet... Gelukkig waren er twee wc’s, dus het beest maar laten zitten en snel het andere hokje in. Ik sliep verder wel goed, ondanks alle andere geluiden (Ils, die ene kikker bij ons in de vijver is er niets bij hoor :P), ik denk dat ik eraan gewend raak om me af te sluiten voor lawaai, moet hier soms ook wel, anders loop je alleen maar rond met tuitende oren van de schreeuwende mensen, toeterende auto’s en luide muziek.

’ s Avonds gingen we nog even een kort wandelingetje maken naar het strand, maar daarvoor moest je eerst over een soort van bospaadje. Was ik alleen niet op voorbereid, dus op mn slippers lekker flipfloppend door de modder en over takken en mieren en bukkend voor de vleermuizen (ik zeg het nu redelijk blij, maar op t moment was ik toch iets minder gelukkig, was nog niet helemaal ingesteld op natuur geloof ik :P).
De volgende ochtend hadden we de tenten weer opgeruimd en in de auto gepropt zodat we konden doorrijden naar een volgende parkeerplaats (scheelde wel de auto, want er waren veel mensen die dat stuk dus eerst moeten lopen voor een uur). Vanaf hier was het ook lopen, dus rugzakken om, wandelschoenen aan en gaan! Eerst een stukje door de jungle en vervolgens over het mooie strand met af en toe wat geklauter over een rots voor we bij de kampeerplek aankwamen. Weer alles opgezet, en vervolgengs gaan lunchen door op een kampvuurtje spaghetti te koken. Vanaf toen had ik ongeveer de natuursmaak te pakken, behalve ’s avonds in het donker met van alles wat ritselt, vond ik toch nog iets minder.. Na de lunch zijn we langs de stranden gelopen naar een strand een stuk verderop waar je wel kon zwemmen, want de meeste stranden daar hebben een te sterke stroming of golfslag waardoor het gevaarlijk is. Dat lopen ging trouwens ook weer over zand, bospaadjes die op en af gingen en het nodige geklauter. Gelukkig hielp Falco hier en daar wel, want in Palomino had ik in mn vinger gesneden, waardoor ik een hand wat minder wilde belasten. ´s Avonds bij de tent was er vervolgens een hele discussie, want er was niet genoeg eten ingeslagen en in het park was alles zeer prijzig. Dus zijn Falco, zn vader en ik weer teruggelopen naar een strand halverwege, waar ze gelukkig nog wat ei-arepa’s wilden maken zodat we nog wel iets te eten hadden.

De tweede dag gingen Falco zn ouders eten halen in het dorp net buiten het park, en zouden wij broodjes halen bij de bakker iets verderop. Dit klinkt zeer simpel maar eerst moesten we nog een stuk verder lopen, want het was twee kampeerterreinen verder bleek, daar waren de broodjes net op en moesten er nieuwe gemaakt worden, dit was een uur wachten, dus gingen we eerst zwemmen, weer terug om de broodjes te halen, terug naar de tent, en toen ontbijt. Gelukkig waren het wel erg lekkere chocoladebroodjes, dus niet voor niets ;)
Daarna zijn we naar het verste strand van het park gelopen, want hier waren de beste golven (Falco en zn zusje zijn groot fan), was het rustiger en mooi wit strand. Onderweg hier naar toe hoorden we al wel steeds dierengeluiden, en even later zagen we zelfs aapjes in de bomen die heen en weer sprongen en kokosnoten probeerden te kraken. Erg cool om te zien!

De volgende dag zat het er al weer op, dus weer inpakken, nog even zonnebrand en DEET smeren (niet dat het heel veel geholpen heeft, zo’n 25 rode plekjes van muggen en mieren en andere pikbeesten, maar goed) en vervolgens zijn Falco en ik vast vooruitgelopen (anders zaten we weer een uur op de rest te wachten) zodat we nog even konden zwemmen.
Nadat de rest ook was gearriveerd zijn we eerst weer richting Palomino gereden omdat de portemonnee gevonden was en vervolgens weer omgedraaid om verder te rijden naar Cartagena. Hier kwamen we uiteindelijk om twaalf uur aan (na een stop van een uur in Baranquilla waar we eerst zouden slapen, maar niemand vond de stad echt aantrekkelijk, en dus besloten om toch door te gaan). Na eerst een hotel te hebben afgewezen kwamen we vervolgens terecht in een best mooi hotel (alles gelijksvloers, binnenplaatsjes, ruime hal met veel schilderijen), waar we gezellig met zn zessen op een kamer slapen. Het is weer eens wat anders zeg maar als je schoonfamilie in een bed naast je ligt dat tegen je eigen bed is aangeschoven :P

Gisteren zijn we dan Cartagena zelf ingeweest. Echt een hele mooie stad, leuke sfeer, wel wat veel toeristen (hier vooral Colombianen zelf, Amerikanen, Argentiniërs, Brazilianen en een verdwaalde Europeaan (was even wennen eigenlijk om die weer te zien, en moest mezelf even herinneren dat ik er zelf ook zo uitzag (krijg je als je een aantal dagen geen spiegel hebt gezien blijkbaar :P))). Tijdens de wandeling kwamen we op een pleintje waar ze net reclametassen uitdeelden. Nu lopen de meeste mensen in Nederland daar gewoon langs, nemen eventueel een tas aan, of als het er erg goed uitziet misschien twee. Nou hier kwam er opeens een stormloop van mensen (vooral mannen, terwijl ik het toch echt meer een vrouwentas vond) die die dingen gewoon uit de handen rukten van dat meisje, en twee tellen later waren ze op en stond de helft van de menigte nog zonder. Ikzelf stond vooral verbaasd te kijken :P

’s Avonds zijn we met zn allen en een paar vrienden van Falco nog wat gaan drinken bij een leuk café dat boven op de stadsmuur zat (Cartagena was een verdedigingsstad van de Spanjaarden toen oa de Fransen probeerden om ook grondgebied in Colombia te veroveren). Hier gingen we echter om drie uur weg en vandaag moesten we om half zeven opstaan voor een boottocht, dus een korte nacht. De boottocht was wel erg leuk en mooi (alhoewel de boot zelf zo’n toeristenboot was, de omgeving was prachtig). Oh zal eerst nog even omschrijven hoe het kaartjes kopen gaat: niets geen kassa met een nette rij waar je op een bord leest dat je voor een volwassene zoveel betaalt en voor een student zoveel. Nee zodra je uit de taxi stapt wordt je overvallen door vier mensen waarvan er twee boottochtjes proberen aan te smeren, een flessen water, en de vierde zonnebrillen en hoeden. Vervolgens volgt er een hoop discussie, afdingen waardoor iedereen een andere prijs betaalt, en vervolgens blijkt dat er nog een vage belasting betaald moet worden. Maar goed, eenmaal op de boot was het prima. Na twee uur varen (eerst langs Cartagena en vervolgens langs veel eilandjes, soms zo klein dat er precies 1 huis op paste) kwamen we aan bij een eilandje waar we naar een aquarium konden. Wij gingen echter met een kleiner bootje het water weer op, waar we gingen snorkelen in een klein koraalrif! Na eerst half gestikt te zijn in het zeewater kon ik redelijk goed ademen en zag ik allemaal gekleurde visjes onder me zwemmen. Echt super om te zien, en ook apart op het punt waar het rif ophoudt en de zee opeens zeer diep wordt dat je de bodem niet meer kunt zien.

Vervolgens weer terug naar de grote boot en gingen we naar een ander eiland (Buru) met Playa Blanca (witte strand). En het was idd zeer wit! Een van de mooiste stranden ooit (oke, even de toeristen wegdenken): wit zacht zand, zeer helder blauw water en natuurlijk de palmbomen. Hier hebben we eerst geluncht en daarna zijn Falco, zn zusje en ik op zo’n banaan geklommen en hebben we over het water gescheurd. Helaas moesten we toen al weer terug naar de boot, en terug naar Cartagena.
En nu zijn jullie weer helemaal bijgepraat! Zo nog even mn tas inpakken, want we gaan morgenvroeg op weg naar Medellin en dan hoog tijd om wat slaap in te halen!

Ciao! xxx