Van de droge woestijn naar het natte hooggebergte

Ik had zoveel beter een paar uur kunnen wachten met het schrijven van de vorige blog tot na het sandboarden, want dat was zo gaaf!! We werden bij het hostel opgepikt door een sandbuggy (soort van open karretje waar zo’n 12 mensen in konden). Na een korte stop scheurden we vervolgens vol de woestijn in (die je het beste kunt voorstellen als zandduinen waar je maar kijkt). En dan gingen we niet rustig over een pad, welnee, gewoon vol gas tegen een berg op en dan duik je vervolgens vol weer naar beneden. Een achtbaan is er niets bij! En verder scheuren maar, naar links, naar rechts, half een heuvel op en schuin er weer af, echt supercool! Vervolgens stopten we even, en kregen we een soort van snowboard waar we op moesten gaan liggen, en met een klein duwtje de heuvel afgeduwd werden. De eerste keer was je in iets van vijf seconden beneden, maar bij de volgende stop was de berg een stukje hoger en kreeg je ook echt het advies om met je schoenen te remmen voor je als een turbojet de woestijn doorschoot :P Op het eind gingen we met de sandbuggy naar een hoge bergduin om vanaf daar de zonsondergang te bekijken. Prachtig gezicht met de schaduwen gemaakt door de duinen en het licht dat steeds verandert op het zand. Het enige nadeel was dat daarna alles, maar dan ook alles onder het zand zat, maar goed daar het je douches voor, en voor de rest: kom naar Peru en boek zo’n sandbuggy!

De volgende dag zijn we met een bus naar Nasca gegaan. Hier zijn allemaal figuren te zien in het zand, die gemaakt zijn door de Nasca, zo’n 2000 jaar geleden. Omdat het hier zo droog is, zijn de lijnen goed bewaard gebleven, maar omdat de tekeningen zo groot zijn, zijn ze eigenlijk alleen goed te zien vanuit een vliegtuigje (of google voor de plaatjes ;)). Wij vonden zo’n vlucht iets te duur, en besloten dus in het plaatsje zelf te blijven tot onze nachtbus naar Cusco zou vertrekken. Omdat we de nachtbus namen en zo dus geen hostel betaalden, hadden we gekozen voor een iets luxere bus. Dit bleek achteraf een goede keus, want een Nederlands meisje dat we hier hadden leren kennen had een goedkopere bus, die er twee uur langer over deed en constant Peruaanse liefdesliedjes afspeelde (geloof dat Karin dezelfde bus had genomen, zie haar blog voor de link van deze geweldige muziek :P). En zo werden we de volgende morgen wakker met een totaal ander landschap. Geen droge woestijn, maar een groen berglandschap en zaten we opeens een ruime 3000 m hoger. Nu had ik mezelf er op voorbereid dat ik eventueel last zou krijgen van hoogteziekte in Bogota (2600m), maar daar had ik nergens last van. Blijkbaar ligt mn grens bij 3000m, want hier ben ik toch twee dagen zeer sloom geweest, met hoofdpijn en me niet echt lekker gevoeld. Vandaag echter de oplossing gevonden: ga nog een paar meter hoger en zodra je terug bent in Cusco, heb je nergens last meer van ;) Vandaag zijn we namelijk naar de zogenoemde Inca badplaats geweest, zo’n 8 kilometer van Cusco vandaan en zo’n ruime 100m hoger, en vandaar via nog drie Inca ruines teruggelopen. Het uitzicht op de bergen vanaf deze eerste plaats was prachtig, vooral ook met de lichte en donkere wolken erboven en eromheen (het regenseizoen begint hier bijna, dus ook vandaag een tijdje in de regen gelopen). De laatste ruine (Sacsaywaman, oftewel sexy woman voor de gemiddelde toerist ;)) was zeer indrukwekkend om te zien. Zeer groot, en een mooi uitzicht op Cusco. Dit was een fort van de Inca’s, maar de Spanjaarden en later ook de inwoners van Cusco zelf, hebben er veel stenen van afgebroken, waardoor nu alleen de onderste laag er meestal nog ligt.

Cusco zelf heeft wel een paar leuke pleinen om te zien, vooral het Plaza de Armas met de kathedraal, maar ik vind het wel zeer toeristisch. Niet alleen vanwege de toeristen, maar ook iedereen die je hier iets probeert aan te smeren, en dat je een combiticket moet kopen om ook maar in een ruine of museum te mogen komen.De taxichauffeur vertelde ons later ook dat zo'n 90% hier leeft van het toerisme, wat ik me ondertussen goed kan voorstellen.

Goed, verder niet zo heel veel te vertellen, maar nog wat aparte Peru momentjes op een rijtje:
- Om een lammetje te kunnen aaien moet je 1 sol betalen
- Op een bankje liggen is niet toegestaan in Nasca (wat je wordt medegedeeld door een zeer schuchtere jonge politie agent)
- Een muur aanraken is ook niet toegestaan, want die kan beschadigen (ook al heeft die zelfde muur minsten drie aardbevingen doorstaan..)
- De naam Inca wordt hier echt voor van alles gebruikt: InkaFarma, Inka.. fe, inca supermercado, de eerder genoemde Inca Kola
- Cocabladeren zijn niet alleen goed voor meer energie en tegen hoogteziekte, maar je kunt er ook de toekomst mee voorspellen

Dat was het voor nu. Tijd om mn kleine rugzak in te pakken, want vanaf morgen gaan we op weg naar Machu Picchu! Daarover de volgende keer een uitgebreid verslag en ook de foto’s van dit verhaal, krijg ze niet geupload op deze computer). Besitos! x