Eerste reisdagen Peru

Tijd voor een nieuw land tijdens deze reis: Peru!
De vluchten waren goed gegaan, met de echt meest soepele overstap ever in Panama, waar we maar twee gates verder hoeften te lopen en meteen konden boarden. In Bogota was ik nog wel even verbaasd, want waar de Colombianen (Falco inclusief) normaal compleet relaxed zijn, zijn ze dus op het vliegveld compleet gestresst. We hadden nog 40 minuten voor het vliegtuig zou vertrekken, vond ik best veel tijd voor alleen boarden, komen er drie mensen aangerend, lopen de extra bagagecontroleurs omver, zijn we nog op tijd??
Op het vliegveld van Lima verwachten we dat iemand van het hostel ons zou komen ophalen, maar niemand te bekennen. Wel taxichauffeurs die bovenop ons sprongen om te zorgen dat we in hun taxi zouden gaan en dan ook een hotel zouden nemen van een van hun folders. Toch maar even het hostel gebeld, en twee seconden later stond er een taxichauffeur met onze namen op een bordje. Na het inchecken zijn we naar het strand gelopen, wat vlakbij was, maar het gedeelte van Lima waar wij zaten (Miraflores (zeer veilig door de vele camera’s werd ons meerdere malen benadrukt (oh Karin nog bedankt voor de tip, we wilden eerst naar dat Backpackers hostel, maar ze zaten helaas al vol die dagen..)), lag bovenop de klif (mooi uitzicht!), dus eerst met vele trappetjes naar beneden. De golven waren perfect voor surfen, dus Falco een surfboard geregeld en de golven ingedoken. Ikzelf bleef liever op een handdoekje met al die stenen, vanwege de snee in mn voet die ik in Colombia had opgelopen.
’s Avonds hebben we een rondje door Miraflores gelopen en de eerste Peruaanse maaltijd genuttigd. Wat mij nogal verbaasde, want dat leek nogal op het Chinese eten dat wij gewend zijn (het heet Lomo saltado, wat zoveel is als rijst met geroerbakt vlees en groenten in sojasaus), maar dat komt door de vele Chinezen die naar Peru zijn gegaan blijkbaar, en hun eten hebben meegenomen ;).

De volgende ochtend zijn we eerst met een microbus (minibusje voor zo’n 20 mensen als je een beetje propt) naar het centrum van Lima gegaan. Bleek hier dat ze ons de vorige dag valse sols (het geld hier) hadden aangesmeerd! Ik was er niet vanuit gegaan dat iemand de moeite zou nemen om een muntstuk te vervalsen, maar wel dus. In het centrum bleek dat het die dag een feestdag was, met een mis in de kathedraal die je op het centrale plein kon volgen. Toen deze was afgelopen was er een fanfare die de burgemeester opwachtte, gevolgd door een grote mensenmenigte die de burgemeester een hand wilden geven (we dachten eerst dat het de president was, zo fanatiek waren de mensen om in de buurt te komen, waarschijnlijk een zeer geliefde burgemeester ;)). Na de kathedraal zijn we nog even het eetmuseum ingelopen en vervolgens op zoek gegaan naar een pet en nieuwe zonnebrillen zodat we niet zouden verbranden bij de volgende uitstap : Pachacamac (ruines van een stad van de Wari, pre-incavolk). Oh tip: luister nooit naar hippie Zwitsers in je hostel, want de rit duurde twee keer zo lang als hij zei, en niets geen zonsondergang daar, want het sloot al om half vijf, terwijl wij daar dus om kwart over vier aankwamen (konden gelukkig langer rondlopen, want het was erg mooi om te zien!). Vanaf de zonnetempel had je een goed uitzicht over alle andere ruines en ook op de zee. Voor een seconde waanden we ons zelf nog mega ontdekkers, want halverwege de weg vonden we een bot (wat natuurlijk van de Wari was, waardoor ze nu een perfecte profielschets kunnen maken van dat volk door het door ons gevonden bot :P). Vervolgens weer terug met de micro naar Miraflores. Had ik eerst nog het idee dat Peru georganiseerder was dan Colombia, omdat de taxi’s in hun eigen baan blijven rijden, was dat nu meteen teniet gedaan door dit busje dat om de haverklap stopt, waar dan een mannetje uitspringt dat je probeert te overtuigen in die bus te stappen, en hop je scheurt weer door naar de volgende halte. Het accent in Peru is trouwens wel beter de verstaan dan in Colombia, scheelt misschien ook dat ze iets minder mompelen hier ;)

De volgende ochtend hebben we nog even koffie gedronken in een nieuw centrum dat halverwege de klif zit, waardoor je een mooi uitzicht op de zee hebt, en zijn toen in een bus gestapt richting Paracas, paar uur ten zuiden van Lima. Voor deze keer een zeer luxe bus, met ruime stoelen en zelfs een maaltijd die beter was dan in het vliegtuig. Hier kregen we ook Inkacola: supergele limonade dat naar zoete kauwgom smaakt, en als snoepje chichamorada: knalpaars wat van mais gemaakt schijnt te zijn, maar ik vind ze niet te eten, gelukkig is Falco er blij mee ;)

Onderweg naar Paracas zagen we veel woestijn, met ook veel verdwaalde huisjes leek het, zonder dak. Ik moet nog navragen wat daar de reden van is, maar bij deze de vraag aan jullie, enig idee waarom die huisjes zo zijn??
In Paracas aangekomen bleek dit een halve Nederlandse kolonie te zijn, en voor de rest vooral Westerse toeristen en een verdwaalde Peruviaan die megaprijzen vroeg voor een maaltijd. Verder was er in het plaatsje niet zoveel te doen, maar we waren er ook gekomen voor de tour van de volgende dag naar de Islas de Ballestas. Op deze rotseilandjes zitten enorm veel vogels, zeeleeuwen en pinguins. Door al deze vogels is er na een paar jaar ook een dikke laag stront (guano)(waardoor het vlakbij die eilandjes ook echt enorm stinkt!), die de Peruvianen er vervolgens afschrapen en als zeer goede mest gebruiken. ´s Middags hadden we een tweede trip naar het natuurpark Paracas. Dit is vooral een grote woestijn net naast de zee (in de oude taal Quechua, betekent Paracas ook zandregen). Deze woestijn bleek vroeger ook zee geweest te zijn, maar omdat de zee elk jaar 2,5 cm opschuift, onstaat deze woestijn. Het is ook de droogste ever, want er valt maar 2 tot 8 mm regen per jaar! Verder waren er vele kleuren zand en fossielen te zien, en hebben we nog even in de zee gezwommen, maar die was daar ijskoud door de stroming vanuit Antartica.

Ondertussen zijn we met de volgende bus naar Huacachina gereden, een mini-oase tussen zandduinen. Hier slapen we in een relaxed hostel met een zwembad (wel nodig om af te koelen), en gaan we zometeen met de sandbuggy de duinen op, om er vervolgens met een sandboard vanaf te glijden (of iig dat is de bedoeling ;)), maar daarover de volgende keer meer!

Chiao!


De foto's: https://picasaweb.google.com/NienkeMontpellier/EersteDagenPeru?authkey=Gv1sRgCILAlKj2teT9yQE