Machu Picchu!

Hola!

Hoog tijd voor een update over een van de hoogtepunten van onze reis door Peru: Machu Picchu! Maar voor we daar aankwamen was er al een hoop aan vooraf gegaan. Zoals gezegd de vorige keer hadden we de Jungle Incatrail geboekt. Om acht uur vertrokken we in een busje naar een berg een paar uur verderop. In dit busje zaten twee groepen, en onderweg was de gids van de andere groep nog van alles aan het regelen, zoals de lunch van de volgende dag. Ik geloof dat Peruanen redelijk hardhorend zijn, want de man heeft wel twintig keer siete almuerzos gezegd, si siete, no para manana, no ocho, siete!:P Gelukkig was dat van ons een stuk beter geregeld (al hoef ik voorlopig geen soep en kip meer). Na een ruime twee uur kwamen we aan boven op de berg vanaf waar we naar beneden zouden mountainbiken. Helaas was de top op dat moment vol in de wolken, dus werd er besloten om een stukje lager te beginnen voor beter zicht. Voor we begonnen kregen we een helm, veiligheidshesje, beschermers, en dit alles afgemaakt met een gekleurde poncho: supersexy dus ;) Maar voelde wel een stuk veiliger, want ondertussen regende het ook, dus dat maakt de weg een stukje gladder. De regen was wel balen, maar tijdens het afdalen moesten we zo'n tien riviertjes oversteken die gewoon over de weg stroomden. Dacht ik bij de eerste nog, gatver nu worden mn voeten nat, bij de tweede mn hele benen, dus bij de derde dacht ik slim te zijn door mn benen in de lucht te gooien, nou nat tot op mn ondergoed.. Verder was het afdalen wel heel gaaf om te doen. Wel aan te raden om dit op een droge dag te doen voor beter uitzicht. Na een paar uur waren we bij het eindpunt, konden we droge kleren aantrekken en gingen we met een busje naar de eerste overnachtingsplek.

De volgende dag stonden we vroeg op, lekker ontbijtje, wandelschoenen aan, en gaan! Eerst een stuk Peruviaans plat zoals onze gids het noemde, met onderweg veel fruitbomen en een cocaplantage, waar Furbie (Falco's benaming, officiele naam was Herber:)) veel over uitlegde. Daarna begon het klimmen. Over paadjes dwars door de jungle, tot zeer smalle paadjes langs de berg, met naast je de afgrond die uitkomt in een sterkstromende rivier. Gelukkig waren er veel momenten om een korte pauze te houden en water te drinken, om het overmatig zweten toch iets tegen te gaan. Verder werden we toen ook nog geschminkt met oranje natuurverf, als Nederlandse kreeg ik toch wel de meest uitgebreide tekening (na wat meer zweet resulteert dit in zeer schattige oranje wangetjes, zie de foto's). Ook kregen we nog uitleg over de plaatselijke producten zoals inca snickers (speciale chocolade en nootjes uit een plant). Het klimmen was wel de moeite waard, want net voor een offcieel Incapad begon hadden we een prachtig uitzicht op de vallei. Na het offeren van cocabladeren aan Pachamama (moeder aarde), gingen we via het incapad weer naar beneden. Vervolgens geluncht, halfuurtje geslapen in de hangmat, en op naar het eindpunt van die dag: de hotsprings waar we onze vermoeide benen lekker konden ontspannen, maar niet voor we in een houten bakje aan een kabel de kolkende rivier waren overgestoken. Na een paar uurtjes slaap werd ik de volgende dag wakker met traditionele muziek (panfluit muziek, je maakt mij er niet gelukkig mee op de vroege morgen), ontbijt met een bananenpannenkoek en toen op naar de zipline! Eerst twintig minuten klimmen en vervolgens werden we een voor een vastgeklikt aan een kabel, waarmee je over de vallei heen zoefde alsof je vloog! Zeer cool om te doen, en een prachtig uitzicht op deze manier. Beneden sprongen we weer in de bus die ons afzette voor het laatste stuk wandelen tot Aguas Calientes, het dorp onderaan Machu Picchu.

De volgende morgen zouden we om vijf uur verzamelen om naar Machu Picchu te gaan, maar Falco's wekker ging niet af, dus na een klop op de deur sprongen wij uit bed om in toptempo vijf minuten later beneden te staan. Na deze vertraging gingen we in marstempo naar de berg die we moesten beklimmen om tot Machu Picchu te komen (ja je kan ook met een bus, maar het is toch veel leuker om compleet bezweet, buiten adem en nog verzuurde spieren van de dagen ervoor de berg zelf te beklimmen :P?). Eindelijk boven, door de entree, hop naar binnen voor het mooie uitzicht op: de wolken.. Compleet niets te zien op het pad vijf meter voor je neus na. Lichtelijke teleurstelling, maar Furbie beloofde dat het in een half uur weg zou trekken. En inderdaad, langzaam aan begonnen de wolken heen en weer te schuiven en zag je aan de zijkanten bergtoppen verschijnen, en toen opeens een paar ruines! Die weer in de wolken verdwenen, maar in grotere getale weer tervoorschijn kwamen, tot de zon doorbrak en alles opeens onder ons lag. Prachtig om te zien!! Zeer jammer dat je geen 360 graden foto kan maken om het overweldigende vast te leggen.
Vervolgens kregen we een rondleiding van Furbie (zeker interessant, maar op een gegeven moment kan je ook overdrijven om in elke steen een condor, poema, indiaan of rotsformatie te zien). Daarna gingen we samen met drie anderen van de groep op weg naar Wayna Picchu (de grote berg achter de ruines van Machu Picchu) om deze op te klimmen. Op het moment dat we Machu Picchu aan het beklimmen waren, betwijfelden we beiden ten zeerste of we dat zouden halen, maar wonder boven wonder ging dat stukken beter (wel met hulp van de nodige touwen om mega stenen trappen op te klimmen, of als een tweejarige op handen en voeten :P). En toen waren we even met zn tweeen op de top van de wereld! Heerlijk in het zonnetje met uitzicht op Machu Picchu.
Na de afdaling hebben we nog een tijdje door de ruines gelopen, tot we toch echt water nodig hadden en we besloten weer terug naar het hostel te gaan. Falco rennend het pad af en ik er iets langzamer achteraan, de muggen van me afslaand (je moet er iets voor over hebben zeg maar). Omdat de trein pas om zeven uur zou gaan hebben we snel de zwemspullen gepakt en nog even in de hotsprings gedobberd om de beenspieren iets rust te geven. Ken je trouwens het verhaal van de trein die om zeven uur zou gaan? Die ging niet.. Gelukkig viel het voor ons nog mee en vertrokken we om half negen, er waren mensen die al vanaf twee uur s middags wachtten. Na nog een busrit waren we om twaalf uur weer terug in ons hostel in Cusco waar we meteen op bed neerstortten.

De volgende dag hebben we rustig aangedaan, vooral de was gedaan, (alle kleren waren of vol zand, of nat of bezweet) en s avonds de nachtbus genomen naar Arequipa. Hier kwamen we om zes uur s ochtends aan met uitzicht van de opkomende zon op de met sneeuw bedekte vulkanen die de stad omringen. Maar voor we verder de stad ingingen, eerst nog even een paar uurtjes geslapen in een hostel. Zoals elke stad in Peru heeft ook Arequipa een Plaza des Armas, met hier een mega kathedraal. Vandaag zijn we m ook in geweest, maar dat viel eerlijk gezegd wat tegen. Ik verwachtte echt een megaruimte, maar de kathedraal is redelijk laag, waardoor ie binnen nogal klein oogt. Wat wel erg groot is hier, is een nonnenklooster. Soort van een dorp op zich midden in de stad. Ik had het idee dat de nonnen redelijk sober hoorden te leven, maar hier heerste vroeger een feestcultuur waar rijke Spaanse meisjes als non werden opgeleid, maar dan wel met een huishouding. De kamers waren redelijk groot, vaak met een tuintje en een keuken.
Oh nog een eigenaardig feitje van Arequipa: de parken zijn alleen zaterdags geopend, of op een donderdag als je met een gids gaat...

Ondertussen zijn de foto's weer geupload (ook nog die van het sandboarden) en is het hoog tijd om naar bed te gaan, want morgen gaan we om drie uur 's ochtends op weg naar de volgende tour: door de Colca Canyon dit keer.

Liefs vanuit Arequipa vanachter een computer met een roze beeldscherm! x

https://picasaweb.google.com/NienkeMontpellier/SandboardingMachuPicchuEnArequipa?authkey=Gv1sRgCPPSiqLNnMPq1gE