Yangon - Reisverslag uit Rangoon, Myanmar van Nienke Swankhuisen - WaarBenJij.nu Yangon - Reisverslag uit Rangoon, Myanmar van Nienke Swankhuisen - WaarBenJij.nu

Yangon

Blijf op de hoogte en volg Nienke

18 Mei 2017 | Myanmar, Rangoon

Na zeven uur naar het landschap te hebben gestaard, een paar dutjes en ietwat opgepropt gezeten te hebben, kwamen we aan bij het busstation van Yangon. Dit bleek nog drie kwartier van het centrum te liggen, dus tassen overhevelen naar een taxi, even snel de benen strekken en weer door. En zo ben je opeens in een miljoenenstad vol met taxi’s, auto’s en bussen, maar (heel verwonderlijk voor Azië), geen brommers. De regering heeft blijkbaar besloten dat die niet in het stadscentrum mogen komen, op zich wel zo prettig met oversteken.

Ons hotel lag midden in Chinatown. Eigenlijk merkte je hier niet veel van, behalve wat Chinese eetkraampjes op straat, maar het was wel fijn centraal. Na al die dagen Aziatisch en Birmees eten waren we wel toe aan iets westers dus op naar de Italiaan. Onderweg nog de mooie Sule pagode bekeken die door de Britten als middelpunt van de stad werd gezien, en van waaruit de rest van de straten en gebouwen zijn opgebouwd. En ook al is het een grote stad, het heeft toch een provinciaals tintje zoals dit heet. Dit komt voornamelijk door de avond (of zeg maar gerust nacht) markt op verschillende straten, waar groente en fruit verkocht wordt en waar je zelfs een verdwaalde loslopende kip kan spotten.

Om ons westers avondje compleet te maken zijn we daarna naar de bioscoop gegaan (Ghost in the shell) die in het Engels werd vertoond. Voor de film begon kregen we eerst het volkslied, dus iedereen staan, maar er werd weinig gezongen. We hadden van te voren nagevraagd of de film inderdaad in het Engels zou zijn (dat klopte), dus we verwachtten Birmese ondertitels, maar die waren er niet. En zelfs scenes die niet in het Engels waren, werden wel Engels ondertiteld. Nu zijn we hier een paar dagen, maar het gemiddelde Engelse niveau is toch niet zo hoog dat iedereen in de zaal die film kon volgen. Dat maakte blijkbaar niet uit, want de zaal zat vol en iedereen was vooral druk met snoepjes eten en commentaar leveren op de film.

De volgende dag was het tijd voor het hoogtepunt van de stad: de Shwedagon pagode. Van ons mag deze wel in het rijtje met de Taj Mahal, want naast de enorme gouden stoepa (met diamanten op de top) staan er nog enorm veel kleinere stoepa’s en tempels omheen. Allemaal versierd met kleuren, (blad)goud, standbeelden en Boeddha’s, echt prachtig! Alle tempels dien je hier op blote voeten te bezoeken. Op zich niet erg, maar de stenen warmen nogal op in de zon. Dus af en toe brandt het zo dat je al sprintend van de ene schaduwplek naar de andere gaat. Het levert grappige filmpjes op :P

Rondom de pagode staan ook kleine Boeddha beelden voor elke dag van de week. De mensen komen hier om offers te brengen aan de Boeddha van de dag van de week waarop je bent geboren. Dus als maandagskindjes hebben Falco en ik gezamenlijk de maandag Boeddha van water voorzien.

Rond half een werd het echt te warm en was het tijd voor lunch. In het nabijgelegen park liepen we eerst bijna bij een bruiloftslunch binnen. Helaas mochten we niet aanschuiven, dus maar gegeten bij het restaurant ernaast. Na de lunch en een kort verfrissend buitje zijn we naar het station gegaan. Hier namen we de circular train die in drie uur rond Yangon rijdt waarbij je door verschillende (buiten)wijken komt en je kan zien hoe de mensen wonen en leven. Het was redelijk druk in de trein, dus eerst zaten we in de deuropening, vervolgens moesten we staan, maar halverwege hadden we een plekje veroverd. Onderweg kwamen er ook steeds verkopers langs met eten en drinken dus prima geregeld.

Wat het meest opviel was de enorme hoeveelheid afval langs het spoor en naast de huizen. Ook als mensen iets op hadden in de trein werd dat gewoon naar buiten geslingerd. Wij blijven netjes ons afval in vuilnisbakken doen, en hopen maar dat die niet vervolgens in een keer in de berm geleegd worden. Daarnaast zag je ook de grote verschillen tussen de houten huisjes net buiten de stad en de grote stenen gebouwen in de stad. En weer was het zwaaien naar alle kinderen die ons spotten in de trein, afgewisseld met zwaaien naar kinderen in de trein, erg gezellig in ieder geval.

's Avonds nog in het hotel nagevraagd of ze in Myanmar ook 1 mei vieren, nee hoor wij werken gewoon was het antwoord. Maar deze kan dus in het rijtje met same same, but different; (ik wil graag dit bestellen) sorry no have (dan dit graag) sorry also no have; en nu dus “wij werken gewoon” was enkel de mensen in het hotel, de meeste winkels waren inderdaad dicht. Het blijft tussen de regels doorlezen.

Wat wel net open was gegaan, was een nieuw shopping center. Aangezien Falco toch maar een lange dunne broek wilde aanschaffen vanwege alle tempelbezoeken (en liever in een andere dan de blauwe olifantenbroek) gingen we daar maar eens een kijkje nemen. We waren niet de enigen, honderden mensen liepen rond in het gebouw met zes verdiepingen, zich verwonderend over de winkels, de roltrappen en het moderne gebouw. Zoals Falco het omschreef: het voelde als de jaren negentig toen in Colombia het eerste warenhuis open ging en mensen er ook speciaal naar toe kwamen om te zien hoe dat eraan toe gaat. Hier stonden ook allemaal mensen foto’s te maken van de roltrap en de fontein ernaast.

Uiteindelijk geen broek, maar met wel een ijsje gingen we naar het park (op zich al bijzonder, weinig ijs hier en ook naar bijvoorbeeld naturel chips is het zoeken). Het park ligt naast het stadhuis, wat nog een mega koloniaal gebouw is, en met een paar grasvelden in de schaduw hebben we hier mensen zitten kijken (zitten en niet liggen, want de grond was gewoon te warm om op te liggen na alle zon!). Na een tijdje rondkijken merk je eigenlijk dat de mensen hier bijna altijd met z’n tweeën of met meer rondlopen. Sowieso zie je op straat weinig mensen alleen, ook op brommers is het gemiddelde aantal personen 2,5; met een maximum van 5 tot zover.

Ter afsluiting van Yangon zijn we naar het Strand Hotel gegaan (wat niet aan het strand ligt, maar vlakbij de rivier en de haven). Dit is een oud Engels vijfsterren hotel waar je een idee kan krijgen van hoe het vroeger was. Eten was iets te prijzig maar een aperitief ging nog wel.

Proost! https://goo.gl/photos/EDYXzzHYdpgFgrv68

  • 18 Mei 2017 - 21:57

    Ilse:

    Het is wel een en al goud wat daar blinkt! Ook namens mij de Boeddha wat water gegeven? ;)
    Wel indrukwekkend weer al die foto's en verhalen, jammer van al dat afval, maar volgens mij bij de stoepa's zag alles er heel netjes uit.
    Jullie moeten inderdaad ook genieten! Hele dikke kus! Xx

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Nienke

Actief sinds 14 Dec. 2008
Verslag gelezen: 514
Totaal aantal bezoekers 147331

Voorgaande reizen:

27 December 2011 - 25 Februari 2012

Zuid-Amerika

08 Januari 2009 - 17 Juni 2009

Erasmus in Montpellier

02 April 2017 - 30 November -0001

Azië

Landen bezocht: