Rare jongens die Nederlanders/Fransen/Italianen

Dit keer wil ik jullie wat meer vertellen hoe het is om als Nederlander in Montpellier te wonen en hoe daar door andere mensen op gereageerd wordt.

Nou gebeurt het namelijk nogal eens dat als ik samen met Doris bijvoorbeeld Nederlands aan het praten ben op straat, we door wildvreemden aangesproken worden of we uit Nederland komen. Wanneer we dit dan bevestigend beantwoorden beginnen ze meteen helemaal enthousiast gebaren te maken en met zo’n veelbetekende blik vervolgens te zeggen: ooeeh fumer wiet!! Als er een vooroordeel goed inzit is het die dus wel. Al hebben veel mensen wel het idee dat wiet gekoppeld is aan Amsterdam. We vroegen namelijk eens een keer of een Fransoos ons op kwam zoeken in Nijmegen, maar hij wilde alleen maar naar Amsterdam, omdat hij daar wiet kon krijgen. Toen wij vervolgens zeiden dat dat ook in Nijmegen kan, en eigenlijk gewoon overal in Nederland viel hij bijna van z’n stoel af. We dachten eerst nog dat we misschien met een niet zo’n intelligente Fransoos zaten te praten, maar na een korte rondvraag, bleek dit idee zo’n beetje bij iedereen te heersen.

Een ander ding waar ik bijna van m’n stoel van viel, was dat er nog aardig wat Fransen, maar ook andere Europeanen geen flauw benul hebben van topografie. Nu bleek dat al in de eerste week van de Grieken toen ik moest vertellen waar Nederland lag, waarna zij mij vervolgens ging vertellen dat Griekenland naast Italië lag, ervan uitgaand dat mijn topo net zo goed was als die van haar. Nu ligt Griekenland nog enigszins ver van Nederland af, maar tijdens het forum kreeg ik ook van Fransen de vraag waar het nou eigenlijk ook alweer ligt, over een Frankrijkgerichte blik gesproken zeg maar.

Waar ik verder als Nederlandse toch nog steeds wel moeite mee heb, is dat eeuwige gezoen hier. Dat begint ’s ochtends meteen zodra je aankomt op de universiteit. Zodra je namelijk een bekende ziet, begroet je deze met drie (in het zuiden van Frankrijk, in het noorden met twee) zoenen. Dat gaat dan niet zoals in Nederland zo van een, twee, drie, nee dat gaat eeeeeeennnn, tweeeeeeeeeee eeeeennnnn drrrrrrriiiiiiieeeeee. Nou gaat dat nog als het iemand is, maar met een beetje geluk kom je een hele groep bekenden tegen en dan ben je dus wel even bezig. Jongens geven elkaar nog wel eens alleen een hand, maar ook die zoenen nog geregeld. Goed dat is dus de ochtend op school. Als het nu echter een vrijdag is, dan is het ook aan het eind weer zoenen, want dan is het daarna weekend, dus er moet wel een bonne weekend gewenst worden. Verder zoen je ook zo’n beetje iedereen gedag die je maar gewoon op straat tegenkomt. En dit zijn niet alleen de mensen die je goed kent, maar ook diegenen waar je een keer mee hebt gesproken, of de vriend van iemand die je twee keer hebt gezien naast een vriend van jou. Want als je namelijk iemand tegenkomt die je kent, en die loopt met een vriend, dan zoen je die ook. Niet dat er vervolgens namen uitgewisseld worden, met als gevolg dat je na drie keer zo’n ontmoeting nog niet weet hoe hij heet, maar het toch wat raar is om nu nog z’n naam te gaan vragen.

Je zou ondertussen misschien het idee krijgen, van als het zo’n gedoe is, waarom doe je het dan nog. Nou op een ochtend hadden Doris en ik geen zin in het hele zoengedoe, en begroeten we iedereen gewoon met een salut en een lachje erbij. Dit had vervolgens als gevolg dat de groep ons echt zo aanstond te kijken van wanneer gaan we nu zoenen, maar dat deden we dus niet, waarna het hele gesprek toch wat ongemakkelijk ging. Dus toch maar door het zoenen heen in het vervolg. De Franse jongens zijn er nu trouwens ook van overtuigd dat wij het straks gewoon helemaal gaan missen bij de rentree in Nederland, omdat de Nederlandse jongens dat niet zo doen. Nu heb ik ze maar niet verteld dat wij niet zo’n echt grote rentree hebben als hier in Frankrijk (de rentree is de eerste dag na de grote vakantie wanneer iedereen weer naar school en het werk gaat).

Een laatste ding waar altijd met verbazing op gereageerd wordt is het tijdstip waarop wij eten. Nu vinden wij dat we al redelijk aangepast zijn op het Franse tijdstip, want we eten hier tussen zeven en acht, wat toch al een stuk later is dan in Nederland. Maar hier (nu zijn het ook veel Italianen, maar ook de Fransen) vinden dat nog vroeg. Als we dan zeggen dat er in Nederland rond zes uur wordt gegeten, vinden ze dat helemaal belachelijk. Voor hen is dat namelijk het tijdstip van de gouter, oftewel een soort van vieruur cup-a-soup-idee voor ons. Dus vervolgens komt dan de vraag hoe we het dan overleven tot aan de volgende morgen, of we dan ’s avonds dan nog wat eten, want voor je gaat slapen duurt het toch wel minstens 6 uur (volgens de Italiaan dan, want die gaat pas na twaalven slapen ;)).

Nu moet ik wel zeggen dat ik wat Franse dingetjes heb overgenomen, merk ik nu ik in Nederland ben geweest. Waar ik in Montpellier van m’n fiets afgereden wordt, vanwege de weinige hoeveelheid fietsen daar, werd ik in Ede nogal raar aangekeken toen ik aan het lopen was. Ik had eerst zoiets van waarom kijkt iedereen zo, maar toen bedacht ik me dat al die mensen op de fiets zaten :P Verder was het een stuk grijzer, niet alleen door de lucht, maar ook vanwege de grijze stoeptegels en niet de gele van Montpellier. Ook zijn de huizen in Nederland erg anders dan in Frankrijk. Nu is Ede natuurlijk niet echt een megastad, maar het viel me wel op wat een ruimte en een laagbouw er was, al mis ik wel de leuke parkjes die er in Montpellier zijn, al gaat er natuurlijk niets boven de achtertuin :P

Ik vind nu wel dat ik zelf soort van thuis ben in Montpellier, maar daar denken sommige mensen toch wel anders over. Zo liepen we laatst over straat, toen er een Fransoos zei tegen een vriend: “wat zijn er toch al weer veel toeristen”. Nou ik wilde er wel achteraan roepen dat ik gewoon een inwoner ben! Maar goed, binnenkort gaat inderdaad het toeristenseizoen beginnen, helemaal als het straks meivakantie is (niet dat ik het heel erg vind, want dan komt mijn familie gezellig op bezoek! :D), dus ik ben benieuwd of Montpellier dan gaat veranderen.

Ik hou jullie op de hoogte!

Liefs, Nienke


PS Ik had dit verhaal al een tijdje terug getypt, maar vergeten te plaatsen. Dus ondertussen zijn er wel weer wat dingen gebeurd: ik ben een aantal dagen naar Nederland geweest waar ik helemaal blij was om mn moeder, broertje en zusje te zien en later ook Nicole en Ilona en andere familie. Met Pasen was ik dan weer in Montpellier waar we een paasbrunch hadden georganiseerd voor iedereen uit het gebouw, waarbij we echt heerlijk gegeten hadden. Daarna ben ik naar het strand gefietst, maar het was niet extreem zonnig. Dinsdag kwam Karin weer gezellig naar Montpellier en zijn we ook met de fiets naar het strand gegaan, want het was nu wel echt supermooi weer, dus we zijn zelfs even snel in bikini in het water geplonsd en hebben lekker gezond. Zie daarvoor ook de foto’s : http://picasaweb.google.nl/NienkeMontpellier/Week11?authkey=Gv1sRgCKuRh8Tfn-6jfg#